(၁)
ေျခကုတ္မၿမဲလို.
အႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်ဘူးခဲ့တယ္။
ေလယမ္းေ၀ွ.တိုး
သစ္ရြက္မိုးနဲ.ေတာ့မစိုခ်င္ဘူး
ေကာင္းကင္ရဲ.လက္ေဆာင္ကိုေတာင္
လက္ေ၀ခံယူေနရရင္မလိုခ်င္ဘူး
အဲဒီမာနကလည္း
အေမ့ဇာတိျပတယ္။
ဒါေပမယ့္အေမ့သားက
မွားတဲ့ေနရာမွာပိုပါတယ္
မၿမဲလို.ေတာ့မဟုတ္ဘူး
တစ္ေယာက္သူမ်က္ရည္၀ဲလို.
ဆြဲထားတဲ့လက္ကိုလႊတ္ေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။
ကံၾကမၼာခင္းေပးတဲ့ လမ္းကိုမေလ်ာက္ဘူး
အနုပညာကိုပဲ လိုက္ေကာက္ခ်င္ခဲ့သူ
ငါေဖာက္ထြင္းခဲ့တဲ့ ၀ကၤဘာက
ဆူးကြန္ျခာ အလႊာလိုက္ ထပ္ေနေတာ့
ေျခေထာက္ေတြ စုတ္ျပတ္ခဲ့ပါၿပီ။
(၂)
ေျမျပင္က ၾကမ္းတမ္းရံုပဲဆို
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေလ်ာက္ရဲပါတယ္
အခုေတာ့လည္း
လမ္းစေတြက စိတ္မႊာ
ဘယ္ေနရာ ဘယ္အေကြ.မွာ
ဘာေတြ.မွာလဲ မသိေတာ့
ေလ်ာက္မိတဲ့ ေျခေထာက္ေတြက
နွလံုးသားကို သစၥာေဖာက္ၿပီလား
ေတြးမိရင္ ရင္နာရျပန္တယ္။
ဒီလမ္းကိုပဲမွားေလ်ာက္ေတာ့
ဒီဆူးကပဲ ေျခကို ထပ္ေဖာက္တာေပါ့
ၿပံဳးရတာလည္း ရွက္ဖို.ေကာင္းၿပီထင္တယ္
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက “ကႀကီး ခေခြး” လို
လက္ေလးနဲ.ဖ်က္လို.ေတာ့ ဘယ္ရပါ့မလဲ။
(၃)
ဆူး၀ကၤဘာမွာေမာပန္းလည္း
၀မ္းမနည္းခဲ့ပါဘူး
ဘယ္လက္မွာတြဲစရာမရိွေပမယ့္
ညာဘက္လက္တေၾကာလံုး
အနုပညာကေသြးတိုးေနတယ္
အခ်ိန္တန္ရင္ ပန္းေတြပြင့္လာမွာပါ။
အားေပးေဖာ္ဆိုတာက
အားငယ္တတ္သူေတြအတြက္ေပါ့
ငါလိုအပ္တာက
ေပးဆပ္သူမဟုတ္ဘူး
မ်ွေ၀တတ္သူပဲျဖစ္တယ္။
(၄)
စံပယ္ကိုရွာရင္းနဲ.
နွင္းဆီဆူးနဲ.လည္း ၿငိဘူးၿပီ
အေမွာင္ထဲကနွစ္ေယာက္
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၀င္တိုက္မိတာ
ေရစက္မဟုတ္ပါဘူး
၀ၮ္ေၾကြးေက်သြားတာပါ။
ပိုင္ရွင္ရိွတဲ့ သစ္ပင္ရိပ္ေလးကို
ပိုင္ရွင္လာေတာ့ ဖယ္ေပးရသလို
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ သစ္ပင္ေလးကိုလည္း
အားႀကီးသူလာေတာ့ ထေျပးခဲ့ရတာပါပဲ
ဒီကမာၻႀကီးကို နားလည္ရတာလည္း
ရင္ကြဲပက္လက္နိုင္လြန္းပါတယ္။
ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ မွတ္စုမ်ားမွာ
ေျခေထာက္ဆိုတာက
ထြက္ေျပးဖို.နဲ. လမ္းမွားဖို.မွ်သာ
အေမ့ကို အားနာမိေသာ
ထို ခဏငယ္မ်ားစြာမွသည္……
………………………………..
……………………………………
(၅)
မုန္တိုင္းၾကမ္းၾကမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္
လမ္းေပ်ာက္တာလဲအေကာင္းသား
စမ္းတ၀ါး၀ါးသြားရင္း
ျမရြက္ရည္သစ္ႏြယ္ၾကားက
ပန္းသီးတစ္လံုးကိုစားမိတယ္။
ၿပီး
အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ
နိုးလာေတာ့
ကမာၻဟာတစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီ။
ဘယ္ဘက္ရင္ခြင္က
ျပည့္လွ်မ္းလာတဲ့တစ္စံုတစ္ရာဟာ
ပခံုးသားတစ္ေလ်ာက္
တင္းရင္းေႏြးျမသြားလို.
ေခါင္းငဲ့ၾကည့္မိေတာ့
အို……………………………
…………………………………
…………………………………
မ်က္လံုးထဲမွာေငြျဖဴေရာင္လက္သြားတယ္
လမင္းရဲ.ၾကည္သန္.မွဳနဲ.
ငါ့မွာ
ေတာင္ပံတစ္စံုနဲ.
ေတာင္ပံတစ္စံုနဲ.
ေတာင္ပံေတြတစ္စံုနဲ.။
(၆)
ပန္းပြင့္ေလးေတြက
ေကာင္းကင္ကိုပဲေမာ့ၾကည့္တယ္
မီးခိုးမြမြေတြြက
အေပၚကိုပဲလြင့္တက္တယ္
အထက္တစ္ေနရာမွာ
တို.မသိတဲ့ျမင့္ျမတ္မွဳတစ္ခုခု
ရိွေနမွာအေသအခ်ာေပါ့…………
ပ်ံသန္းျခင္းဟာ
ဘုရားသခင္ရဲ.လက္ေဆာင္မြန္ဆိုရင္
ေတာင္ပံေတြဟာ
လူသားနဲ.ေဒ၀တာကိုဆက္သြယ္တဲ့
တစ္ခုတည္းေသာႀကိဳးျဖစ္တယ္။
ေျခေထာက္ဆိုတာက
လမ္းရိွမွလွမ္းလို.ရတယ္
အကန္.အသတ္မဲ့လြတ္လပ္ျခင္းကိုေတာ့
ေတာင္ပံေတြကေပးတယ္
ေျမျပင္ကရက္စက္တတ္တယ္
ေကာင္းကင္ကသိမ္ေမြ.တယ္
တို.ဘ၀ေတြက
ေရြးခ်ယ္ခြင့္နည္းလြန္းခဲ့တယ္။
ေတာမီးေတြေလာင္ခ်ိန္
ျခေသၤ့ေတြက်ားေတြလည္စင္းခံရတယ္
ငွက္ေတြကေတာ့
ေလကိုဆန္ပီးေနရာသစ္ရွာတယ္
ေလာကဟာ
အဓိပၸါယ္တစ္ခုခုရိွေနတာပဲ။
(၇)
အိပ္မက္ဆိုရင္လည္း
ေက်နပ္ပါတယ္
အေမေပးတဲ့ေျခေထာက္ေတြက
တာ၀န္ေက်ေအာင္ ထမ္းခဲ့ပီးပါၿပီ
ခုအခ်ိန္မွာေတာ့
ေတာင္ပံေလးနဲ. ခရီးဆက္ပါရေစဦး။
ေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းထဲမွာ
အခန္းႀကီးတစ္ခုသိမ္းထားသလိုမ်ိဳး
ေတာင္ပံေလးထဲမွာ
င့ါအနာဂတ္တစ္ခုလံုး၀ွက္ထားလိုက္မယ္
ခက္ခဲဘူးတဲ့ေတာင္ထိပ္ေတြ
ေ၀းလြန္းတဲ့ပန္းတိုင္ေတြ
မေရာက္ဘူးတဲ့စားက်က္ေတြအတြက္
ေျမပံုေလးပဲဆိုၾကပါစို.။
လမ္းေတြကငါ့ေျခေထာက္ေတြကိုေခၚယူေတာ့
ငါဟာလမ္းရဲ.အေစအပါးပဲျဖစ္ရတယ္
ေတာင္ပံေလးနဲ.က် ငါဟာ
ရွဳခင္းေတြကိုငါ့ဆီေခၚယူနိုင္တဲ့
နတ္တမန္တစ္ပါးလိုခံစားရျပန္ေလတယ္။
လမ္းမရိွလည္းဘာအေရးလဲ
ေကာင္းကင္ဟာငါ့လမ္းျဖစ္တယ္
ခက္ခဲခဲ့ဘူးေသာအနာဂတ္ေရ
အရွဴံးကေန ငါျပန္အနိုင္ယူဖို.
ေတာင္ပံေလးနဲ.ငါပ်ံလာခဲ့မယ္။
ေကာင္းကင္မွာ၀ကၤဘာမရိွဘူး
ေတာင္ပံေလးကလမ္းညႊန္အလံေလးပဲ
ေျမျပင္ကရွဳပ္ေထြးမည္းနက္တယ္
ေကာင္းကင္ကရွင္းလင္းေတာက္ပတယ္
ေတာင္ပံေလးနဲ.ခရီးနွင္မယ္။
(၈)
ငါ့ေတာင္ပံေလးေရ
ေလာက ကိုျပန္လည္ဖန္ဆင္းဖို.
ငါ့ဆီကို မင္းေရာက္လာခဲ့တယ္
ဘ၀ကိုျပန္လည္ ဦးသစ္ရႊန္းျမဖို.
မင္းနဲ.ငါခရီးနွင္ၾကပါစို.ကြယ္။
စံပယ္မ်ားပြင့္ရာဆီ
သစၥာတရား ထြန္းကားရာဆီ
အမုန္းတရားမ်ားေ၀းရာဆီ
အသစ္ျဖစ္ေသာ အရာရာဆီ
ေတာင္ပံေလးနဲ.
ေတာင္ပံေလးနဲ. ခရီးနွင္။ ။
