Friday, September 24, 2010

အေမ့ခံ သူရဲေကာင္း-၃

ထိခိုက္ေၾကကြဲမွဳေတြနဲ.ျပည့္ေနတဲ့ႏွလံုးသားကို
အေသပိတ္ထားလိုက္ၿပီ။

လူေနအိမ္မဟုတ္လို.
သန္းေခါင္စာရင္းလည္း မေကာက္လာပါနဲ.
ျပတိုက္မဟုတ္လို.
ေလ့လာေရးလည္း မလာၾကပါနဲ.
ပန္းၿခံမဟုတ္လို.
ေပ်ာ္ပြဲစားလည္း မထြက္လာၾကပါနဲ.။

ပိရမစ္တစ္ခုပါ
ခိုင္ခံ့တယ္၊ လ်ိဳ.၀ွက္တယ္၊ဣေႁႏၵရတယ္
ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့
ဂူသခ်ၤ ိဳင္းတစ္ခုပါပဲ။

ပိရမစ္ေအာက္ေျခ အနက္ရွိဳင္းဆံုးေနရာမွာ
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္
သံုးၿမဲဓားကို ေဘးမွာခ်
ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနတယ္
ႏွလံုးသားတည့္တည့္မွာ ဒဏ္ရာတစ္ခုနဲ.။ ။

မီးျပတိုက္

ငါဟာ မီးျပတိုက္ပါပဲ
ဒီမွာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ရိွတယ္
ငါရိွရာ မလာနဲ.။

ငါဟာ မီးျပတိုက္ပါပဲ
ငါ့ကို၀င္တိုက္လို. ငါနာက်င္ရမွာထက္
ငါ့ကို၀င္တိုက္လို. နင္နာက်င္ရမွာ
သြားပါ။

ငါဟာ မီးျပတိုက္ပါပဲ
ေန.မွာငါ့ကို ေမ့ၾကတယ္
ညမွာငါ့ကို သတိရတာလည္း
ငါ့ကို ေ၀းေ၀းေရွာင္ဖို.ပါ။

ငါဟာ မီးျပတိုက္ပါပဲ
ေရတစ္၀က္ကုန္းတစ္၀က္ ကမ္းေပၚက
အထီးက်န္ တေစၦ။ ။

ဇာတ္သိမ္းခန္း

အလြမ္းနဲ.
အိပ္ယာက မထခ်င္ေတာ့ဘူး။

ငါခြင့္လႊတ္တာ မမွန္ခဲ့သလို
မင္းစြန္.ပစ္တာ မမွားခဲ့ဘူးလား
ေကာင္းကင္ကို ေမးတဲ့ေမးခြန္း
ေျမႀကီးက မေျဖသင့္ဘူး။

မင္း၀င္လာဖို.
တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့လက္ကပဲ
မင္းထြက္သြားမယ့္ တံခါးကို
ဖြင့္ေပးခဲ့တာပါ
ဘယ္ဘ၀က ၀ၮ္ေၾကြးမွန္း မသိေပမယ့္
ေဟာသည္ဘ၀မွာ
ဆပ္လိုက္ရတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

တခ်ိဳ.က
တစ္ဘ၀လံုးစိုက္ပ်ိဳးရတယ္
တခ်ိဳ.က
ခဏေလးနဲ. ရိတ္သိမ္းသြားတယ္
သည္ေလာက
စိတ္ကိုနာတယ္။ ။

Thursday, September 23, 2010

ပိရမစ္

ဖာရိုဘုရင္တစ္ပါးက်ဆံုးသလို
နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးက ဂူသခၤ် ိဳင္းျဖစ္သြားတာ။

နင့္ကိုေတာ့ခ်စ္ခဲ့ဘူးလို. ခြင့္လႊတ္ေပမယ့္
နင့္ေကာင္ကိုေတာ့ မ်က္နွာတံေတြးနဲ.ေထြးခ်င္ေနတာ
သံုးႏွစ္ၾကာၿပီ။

ငါရွံဳးခဲ့တာနဲ့စာရင္ နည္းေသးတယ္
ဘုရင္ေတြနဲ.သမိုင္းမွာ
အယံုၾကည္ရဆံုးသူေတြကပဲ သစၥာေဖာက္ၾကတာ
သစၥာေဖာက္ေတြကပဲ မ်က္နွာေျပာင္တိုက္ၾကတာ။

ေနာက္ေက်ာကို ဓားနဲ.ထိုးတာမဟုတ္ဘူး
ငါႀကိဳက္တဲ့စားစရာထဲမွာ
တမွ်င္းမွ်င္းသတ္မယ့္ အဆိပ္ခတ္လိုက္တာဆိုေတာ့
နင္တို.နွစ္ေယာက္လံုးကို
ေဆြခုနွစ္ဆက္ မ်ိဳးခုနွစ္ဆက္ မုန္းတယ္ ။

ဒီပိရမစ္ထဲက မမ္မီက
ေဆးစီရင္ၿပီး မပုပ္ မသိုးတာမဟုတ္ဘူး
အမုန္းဓာတ္နဲ. ခဲထားတာ
အမုန္းဓာတ္နဲ. …………

သမားေတာ္

ရည္းစားမ်ားတာ မဟုတ္ဘူး
ကုစားေပးမယ့္ သမားေတာ္ရွာေနတာ ysmiley
လက္စားေခ်တာေလး နည္းနည္းပါမွာေပါ့။

သမားေတြညံ့တာမဟုတ္ဘူး
အနာနဲ.ေဆးမတည့္တာ
စိတ္ကိုထိတဲ့ဒဏ္ရာ ဆိုေတာ့
စိတ္ပါမွလည္း ေပ်ာက္မွာေနာ္။

အဆိပ္ေဖၚသူမွာပဲ အဆိပ္ျပယ္ေဆးရိွမွာ
သူကုမွေပ်ာက္မယ္ ဆိုရင္
ငါအေသပဲခံလိုက္ေတာ့မယ္
အဲဒီေလာက္ထိ စိတ္ထဲမွာနာေနတာ။

ကဲ….လာခ်င္တဲ့သမားေတာ္ေလး
မိုးႀကိဳးကိုမေၾကာက္ပဲ မိုးကိုကာတဲ့ ထီးေလးလို
ဆူးကိုမေၾကာက္ပဲ ပန္းကိုစိုက္တဲ့ဥယ်ာဥ္မွဴးလို
ငါ့အနားမွာေနေပး
(ပံုျပင္ထဲကလို)
စုန္းမက်ိန္စာသင့္တဲ့ ဖားရုပ္ဆိုးေလး
မင္းသမီးနမ္းရင္ မင္းသားေလးျဖစ္သြားမယ္။ ။

အခ်စ္အတြက္ ေလ်ာက္လဲခ်က္

အခ်စ္က ဘ၀တစ္ခုလံုးမဟုတ္ပါဘူးလို.
သူေျပာခဲ့တာ
ဘယ္သူကျငင္းေနလို.လဲ။

ရွင္ကအခ်စ္ကိုပဲ စဥ္းစားေနေတာ့မွာလား
ဒီေမးခြန္းက အေျဖမရိွပါဘူးကြယ္။

သစ္ပင္ေလးက
“ေရ၊ေလ၊ေျမ၊ေန” ရိွရင္ ရွင္သန္နိုင္တယ္
ႏြယ္ပင္ေလးကေတာ့
မီွတြယ္စရာေလးပါ ရိွမွ ျဖစ္မွာပါ။

သစ္ပင္ႀကီးကို
လက္သည္းနဲ.ဆိပ္ရင္ဘာမွ မျဖစ္ဘူး
ပ်ိဳးပင္ေပါက္ေလးက်ေတာ့
လက္သည္းေလးတစ္ခ်က္က ဘ၀ပ်က္နိုင္လို.
လက္သည္းနီေရာင္နွဳတ္ခမ္းေလးကို
အသည္းအသန္ေတာင္းပန္ေနတာ။ ။

ကၽြန္း

ပင္လယ္ဆိုတာ
ပက္လက္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ပါ
တကိုယ္စာ ရင္ခုန္သံေလးနဲ.
ငါ့ကိုယ္ငါ “ကၽြန္း” တည္မယ္။

သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္စိုက္ရဦးမယ္
ၿပီးမွ
ငါ့နံရိုးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူ
တစ္ေခ်ာင္းကို ဘုရားသခင္ထံအပ္
က်န္တစ္ေခ်ာင္းမွာ
“ဧဒင္ဥယ်ာဥ္” လို. ကမၺည္းတပ္မယ္။ ။

လူပ်ိဳႀကီး-၂

လူပ်ိဴႀကီးပါ
လူပိုႀကီးမဟုတ္ပါဘူး
မင္းႏွလံုးသားရဲ့ လစ္လပ္ေနရာ
ငါ့ေလ်ာက္လႊာေလး တင္ခ်င္လို.ပါ။

မင္းရဲ့ေလွာင္ေျပာင္တဲ့အင္တာဗ်ဴးေတြ
၀မ္းနည္းစြာ ငါေျဖပါတယ္
“ဘာလို.နဖူးေျပာင္ေနတာလဲ”
မင္းအေၾကာင္းႏွလံုးသားမွာေရးထားတာ
ေနရာမဆန္.မွာစိုးလို.
ငါေသရင္ဆက္ေရးဖို.ေနရာပါ
“ဆံပင္ေပါက္ခ်င္တာလား
ရည္းစားလိုခ်င္တာလား”
မင္းကိုရည္းစားအျဖစ္တြဲသြားတဲ့အခါ
မင္းရွက္မွာစိုးလို.ဆံပင္ေပါက္ခ်င္တာ

မင္းၿပံဳးဖို.ေျဖရတဲ့အေျဖေတြမွာ
အမွန္တရား တ၀က္ပါပါတယ္
အရွက္တရားတစ္၀က္ပါ ပါတယ္
ငါဟာေလွာင္စရာျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ
ငါ့ေမတၱာကိုပါ ေလွာင္စရာျဖစ္လာေတာ့
၀မ္းနည္းစြာငါျပန္ရေတာ့မွာ။

ငါျပင္မရတဲ့ သဘာ၀တရား
ငါ့အားနည္းခ်က္ပဲလား
ရုပ္ရွင္ထဲေတြထဲမွာ
လူ၀ႀကီးေတြကရယ္စရာလား
လူပုေလးေတြက ရယ္စရာလား
ခံစားခ်က္နွဳန္းစံေတြ လြဲမွားလြန္းေနတဲ့ကမာၻ။

ဘာပဲေျပာေျပာေလ
ေမတၱာတရားဟာ
နဖူးနဲ.မဆိုင္တာ မင္းနားလည္လာတဲ့ေန.
အခ်စ္ဆိုတာ
အသက္နဲ.မဆိုင္တာမင္းနားလည္လာတဲ့ေန.
တိတ္တိတ္ေလး ငါ ဆုေတာင္းေနရေတာ့မွာ
တိတ္တိတ္ေလး ငါ ဆုေတာင္းေနရေတာ့မွာ
တိတ္တိတ္ေလး ငါ ဆုေတာင္းေနရေတာ့မွာ

တားျမစ္နယ္ေျမ

မင္းခႏၶာကိုယ္မွာ
တားျမစ္ဧရိယာေတြ ရိွသလို
ငါ့ႏွလံုးသားမွာလည္း တားျမစ္နယ္ေျမတစ္ခုရိွတယ္
တစ္ေယာက္နဲ.တစ္ေယာက္
စည္းမေဖာက္ေၾကးေလ ysmiley ။

စိတ္လည္းဆိုးမေနနဲ.
မင္းပါးျပင္ေပၚက ၀က္ၿခံေလးကို
မိတ္ကပ္နဲ.တို.ၿပီးဖ်က္သလိုမ်ိဳး
ကိုယ့္ရဲ့ ရုပ္ဆိုးတဲ့အပိုင္းကို
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို မျမင္ေစခ်င္လို.ပါကြယ္။

နာက်ည္းဖြယ္ ငါ့အတိတ္ကို
ထာ၀ရျမဳပ္ႏွံထားတဲ့ ဂူသခၤ်ဳိင္း တစ္ခုျဖစ္သလို
ရည္းစားေဟာင္းရဲ့ အမွတ္တရမ်ားထားရိွေသာ
“အမုန္းျပတိုက္” တစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္။

တံခါးဖြင့္လိုက္ရင္ ထြက္လာမယ့္ အမုန္းေငြ.က
ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ေျခာက္ေသြ.သြားနိုင္လို.
ကမာၻအဆံုး ငါပိတ္ထားလိုက္တာ
မ၀င္ခ်င္ပါနဲ.ခ်စ္သူ။ ။

၀ဋ္

ငါေလခ်စ္၍
ျဖစ္မိေသာ၀န္
ငါ့အလြန္တည္း။

မွားသူျဖစ္၏
နစ္မိေသာ၀န္
ကိုယ့္အကၽြံ၌………

ရိွဳက္သံတိုးတိုး
ကိုယ္လန္.နိုးစဥ္
အဆိုးျဖစ္ခဲ့
အျပစ္မဲ့ပန္း ေႂကြၿပီကိုး။

မနမ္းပဲေႁခြ
ႏြမ္းေၾကေျခာက္လို.
ပန္းေႂကြေကာက္သူ မွားေခ်ၿပီလား။

အလြမ္းလဲမေျပ
လမ္းေတြေပ်ာက္လို.
စမ္းေရေႏွာက္သူ သြားေလၿပီတကား။

ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္
ရင္ခြင္ညႊတ္ေအာင္
လြမ္းဆြတ္ရသူ ျဖစ္ပါ၏။

မွားသူျဖစ္၏
ခ်စ္မိေသာ၀န္
ငါ့အလြန္သာ ရိွပါေစ။ ။

(၁၀.၁၁.၁၉၉၇ အဲဒီတုန္းကစိတ္ကူးယဥ္တာ။အခုတိုက္ဆိုင္ေနတယ္)

လမ္းအဆံုးက ထိုေနရာ

လမ္းအဆံုးမွာ
ဘာရိွမလဲ…..

လမ္းအဆံုးမွာ
သာယာေရႊျပည္
ရိွမည္ေလလား။

လမ္းအဆံုးတြင္
တစျပင္ကို
ျမင္ရမွာလား။

လမ္းအဆံုးမွာ၊ဘာရိွမွာလဲ
ငါလည္းမသိ၊အခုထိေအာင္
အေမွာင္ရိပ္လႊမ္း၊ ခရီးလမ္း၌
စမ္းတ၀ါးငါ တစ္ေယာက္တည္း။ ။

(၈.၉.၁၉၉၅ အခုထိၾကိဳက္တယ္။ဘာလို.လဲမသိဘူး)

ရည္းစားစာ-၂

ဍရင္ေကာက္ပင္ေလးကေန
ထိကရုန္းေလးလို ညိွဳးသြားမွာစိုးလို.
မ်က္လံုးေတြကပဲ ေၾကညာရဲ့တဲ့
ရြာရန္ရာနွဳန္းတစ္ရာရိွတဲ့ “အခ်စ္ေလ၀သ” သတင္း
မင္းအခ်ိန္ရရင္ နားေထာင္ပါ။

မင္းႏွာသီးဖ်ားေလးကေခၽြးဥေလး
ဖြဖြေလးဖယ္ရွားေပးခြင့္ အတြက္
ဘုရားမွာပဲဆုေတာင္းရေတာ့မွာလား
မင္းကဘယ္လိုၾကားမွာလဲ
ငါကဘယ္လိုေျပာမွာလဲ
ေပါေတာေတာျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို
ေလာ္စပီကာနဲ.ေအာ္ရမွာလား။

ရည္းစားစာေပးတဲ့ေခတ္ ကုန္ပီဆို
ခုေနာက္ဆံုးေပၚ
မ်က္လံုးေလးနဲ.ေရးတဲ့ ရည္းစားစာ
မ်က္လံုးေလးနဲ.ပဲဖတ္ၾကည့္ပါ
ဒါေပမယ့္
နွဳတ္ခမ္းေလးနဲ. စာျပန္ပါ။ ။

Wednesday, September 22, 2010

လူပ်ိဳႀကီး-၃

အေမကေတာ့ မွာတယ္
“သား….ေယာက္်ားေလး ဆိုတာ
ၾကာေလ ေစ်းတက္ေလပဲ” တဲ့။

အတင္းမေျပာခ်င္လို.
မိန္းကေလးဆိုတာ
ၾကာေလေစ်းက်ေလလို. မေျပာေတာ့ဘူး
သူတို.က
ၾကာေလႏြမ္းေလ ပန္းေလးေတြကိုး
တို.ကေတာ့
ထုေလမာေလ ငါးဖယ္မ်ိဳးကိုး။ ysmiley

မိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ့တာ၀န္က
ျမန္နိုင္သမွ် ျမန္ေအာင္ေယာက္်ားယူဖို.
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ့တာ၀န္က
ၾကာနိုင္သမွ်ၾကာေအာင္ မိန္းမမယူပဲေနဖို.။

ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ ေၾကပြန္ေအာင္ထမ္းေနတာ
က်ဆံုးေလေသာ ေယာက္်ားေတြက
ငါ့ကိုမနာလိုျဖစ္ၾကၿပီး
တာ၀န္ယူစိတ္ မရိွေသာ ေယာက္်ားေတြက
ငါ့ကိုလူညံ့ႀကီးလို.ေျပာၾကတယ္။

အမွန္စင္စစ္ေတာ့
အပ်ိဳေလးေတြအတြက္ေတာ့ ငါဟာ
လက္တည့္စမ္းခ်င္စရာ ပစ္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး
အပ်ိဳႀကီးေတြအတြက္ေတာ့ ငါဟာ
ေရနစ္သူအတြက္ ေနာက္ဆံုးေကာက္ရိုးတစ္မ်ွင္ျဖစ္ေနတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ
ဒီတိုက္ပြဲက ဆက္ႏႊဲေနရမွာပဲ
ရဲေဘာ္တို.
ငါ့ေနာက္မွာ တန္းစီၾက။ ။
(ဒီကဗ်ာေရးရတာ အရသာရိွလိုက္တာ။ ဟိဟိ)

အမုန္းတရား

ဆိုး၀ါးလြန္းတဲ့အမုန္းေၾကာင့္
ငါရွံဳးေနရတာသိတယ္
တစ္သံသရာလံုးရွံဳးခ်င္တယ္
တစ္သံသရာလံုး မုန္းခ်င္လို. …….
(အမုန္း-၂ ကဗ်ာမွ)
(၁)
အမုန္းနဲ.အရွံဳးဆိုရင္
အမုန္းကိုပဲ ေရြးပါတယ္
မုန္းရတာက ရွံဳးရတာစာရင္ ေတာ္ပါေသးတယ္။

အမုန္းဟာ တက္ႂကြေသာ ေဒါသျဖစ္ၿပီး
အရွံဳးဟာ ႏံုခ်ာေသာ ေဒါသျဖစ္တယ္
မင္းဆိုရင္ဘာေရြးမလဲ။

(၂)
တစ္ေယာက္ကေမးတယ္
ဘ၀မွာ အမုန္းေတြနဲ. ေထြးလံုးရစ္ပတ္
ေပ်ာ္နိုင္ေသးရဲ့လားတဲ့
သူမရိွတဲ့ေနာက္
အခြံပဲ က်န္တဲ့ဘ၀
အမုန္းေလးနဲ.ေတာ့ ျဖည့္ထားပါရေစ။

အလြမ္းနဲ. သတိရေနရင္
နာက်င္ေနရတယ္
အမုန္းနဲ. သတိရေနေတာ့
ထံုေဆးထိုးထားသလိုေပါ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လွည့္စားလို.ရတာေပါ့။

ကံၾကမၼာက အမုန္းကိုပဲေပးေတာ့
အမုန္းကိုပဲ ယူထားရတာေပါ့ေလ
ေတြးလိုက္ရင္ေတာင္
သြားၾကားထဲက ခါးလာတဲ့အထိ မုန္းတာ။

(၃)
လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းရတာ
အရိုးမပါတဲ့ အသြားထက္ဓားကိုကိုင္ထားရသလိုပါပဲ
သူ.ကိုမခုတ္ရခင္ ကိုယ့္လက္မွာေသြးစက္လက္နဲ.
လႊတ္လည္းမခ်ခ်င္ဘူး
မခုတ္ရရင္ ေသြးက မၿငိမ္းနိုင္ဘူးေလ။

အခ်စ္ႀကီးလို. အမ်က္သည္းခဲ့တာ
အခ်စ္နဲ. အမုန္းဟာ ေရခဲ နဲ. ေရေႏြးလိုပဲ
ျဒပ္သေဘာတစ္ခုထဲမွာပဲ
ဆန္.က်င္ဘက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

သတိရေနဖို. တစ္ခုတည္းေသာနည္းက
မုန္းေနဖို.ပဲဆိုေတာ့
ငါ့မွာေရြးခ်ယ္ခြင့္ မဲ့ခဲ့ပါၿပီ
အမုန္းဟာ ေဆးခါးႀကီးလိုပါပဲ
ေရာဂါေပ်ာက္ဖို.အတြက္ မ်က္စိမိွတ္ေသာက္ရဦးမွာ။

(၄)
လက္တံု.မျပန္နိုင္လို.မဟုတ္ဘူး
တံု.ျပန္နိုင္စြမ္းရိွရဲ့နဲ. လက္ေလ်ာ့ေပးခဲ့တာဆိုေတာ့
ဒီအမုန္းကိုျဖင့္ ခြင့္ျပဳၾကပါေလ
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမမုန္းရရင္ျဖင့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းမိမွာစိုးလို.ပါ။

တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မုန္းတာထက္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းတာပိုဆိုးတယ္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းတာထက္
တစ္ေလာကလံုးကို မုန္းတာပိုဆိုးတယ္
ဒီတစ္ေယာက္ နဲ.ေနာက္တစ္ေယာက္
အဲဒီနွစ္ေယာက္ကိုပဲ တစ္သက္လံုးမုန္းခြင့္ရရင္
က်န္တဲ့လူကို ငါၿပံဳးျပပါ့မယ္။

ငါေျပာပါတယ္
တစ္သံသရာလံုးရွံဳးခ်င္တယ္
တစ္သံသရာလံုး မုန္းခ်င္လို.။ ။

အပ်ိဳႀကီး-၄

သႀကၤန္မွာ ဆိုရင္
အပ်ိဳႀကီးအနားကေကာင္မေလးေတြ သြားမပက္နဲ.
ငါ့မပက္နဲ.ေနာ္ ငါ့မပက္နဲ.ေနာ္ ဆိုၿပီး
သူကခ်ည္းေရွ.ေရာက္ေရာက္လာတာ
မနည္းေျပးရတယ္။

မ၀ယ္ပါဘူးဆိုမွ
ခ်ိန္လိုက္မယ္ေျပာတာသူတို.အက်င့္
မစားပါဘူးဆိုမွ
တစ္လုပ္ျဖစ္ျဖစ္ပါ ဆိုတာသူတို.စရိုက္
ညီေလးတို.ေရ
မစားရင္ ဇြတ္ခြင့္ေကၽြးေတာ့မွာ။

ေခြးေလးေၾကာင္ေလးေတြလည္း တကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး
သူတို.ဒီလိုဂရုစိုက္တတ္တယ္လို.
ေယာက်ားေတြကိုျပေနတာ
သူတို.က မာယာေလးဆယ္ကို နွစ္နဲ.ေျမွာက္ထားတာ
အျပစ္ေတာ့ မေျပာက်ပါနဲ.
တစ္ခုက်ရင္ တစ္ခုမဲတင္းရမယ္ေလ
သူတို.မွာက အလွလည္းက် ဘ၀လည္းက်
ေစ်းမွမရေတာ့ မာယာပဲသံုးရမွာကိုး။

တူမေတြက တိတ္တိတ္ နာမည္ေပးၾကတယ္
“က်ဆံုးေလေသာ ေခါင္းေဆာင္ ” တဲ့
တို.ကေတာ့ဒီလိုမထင္ဘူး
မွီရာရထား မွီရာကားကို ဖမ္းတားေနတာမဟုတ္ဘူး
ေယာက်ားေတြကို ေခၽြးတပ္ဆြဲေနတာ။ ysmiley

ကဲ
ညီေလးတို.
ငါ့ေနာက္မွာတန္းစီ
ေနာက္က်တဲ့ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္
လြတ္ေအာင္သာေျပးၾကေတာ့။ ။

အပ်ိဳႀကီး-၅

မုန္းလို.ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူးေျပာရင္
ခ်စ္လို.ေျပာေနတာလားလို.
၀မ္းသာအားရေမးလိမ့္မယ္
မေျပာလို.လည္းမျဖစ္
သႀကၤန္မဟုတ္ပဲလမ္းေဘးမွာ“က”ေနရင္
ေခါင္းကိုေဒါက္ကနဲေခါက္
“မလုပ္နဲ.” လို.ေျပာရတယ္
ေတာ္ၾကာ နတ္ကေတာ္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္မမေရ။

ဘယ္မွာ “က”လို.လဲလို.မေျပာနဲ.ေနာ္
အမ်ားအျမင္မွာကိုးရိုးကားယားလုပ္ရင္
“က”တာထက္ဆိုးေသး
ဘာမွမေတာ္တဲ့လူတစ္ေယာက္မို.
ခုမ်က္ေစာင္းကိုလည္း ခဏဖယ္ေပး။

စပ္ၿပီးသား ငရုတ္သီးကို ပိုမစပ္ေစခ်င္ပါနဲ.ေတာ့
ေလ်ာ့ေပးၿပီးသားေစ်းကို ထပ္မဆစ္ပါနဲ.ေတာ့
ေလာကႀကီးမွာ အလိုက္သင့္ေလးေနလိုက္စမ္းပါ
ကမာၻကို အလိုမက်တာေတြနဲ. ပိုမေလးပါေစနဲ.ေတာ့ေလ။

ဘယ္သူေၾကာင့္ ဘယ္၀ါေၾကာင့္
သူမ်ားကို အျပစ္တင္တာေလး နဲနဲေလ်ာ့
ငါ့ေၾကာင့္ပါပဲလို. မေတြးနိုင္ေသးရင္
ငါ့အေၾကာင္းနဲ.ငါပဲလို.ေတြး
ေလာကက ေယာက်ားေတြမရိွလည္း ေနေပ်ာ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ။ ysmiley
(စိတ္ဆိုးရဘူးေနာ္၊ ခ်စ္လို.စတာ)

အပ်ိဳႀကီး-၆

ဘုရားသခင္က လူပ်ိဳႀကီးေတြပဲရိွေစခ်င္လို.
အာဒန္ကို ဖန္ဆင္းတာ
ခက္ပံုက အပ်ိဳႀကီး ဧ၀
သူ.ကိုဖန္ဆင္းလိုက္မွ ဇာတ္ရွဳပ္က စ တာ။

ကမာၻဦးကတည္းက
ေယာက်္ားေတြကို ဒုကၡေပးလို.မ၀ဘူးလား
နည္းနည္းေလးေဘးဖယ္ေပးၾကပါ
နည္းနည္းေလးေဘးဖယ္ေပးၾကပါ။

အိမ္ေထာင္သည္ေတြကိုေမးၾကည့္
အေမးတူလည္းအေျဖမတူဘူး
လူပ်ိဳႀကီးေတြ ဘာေၾကာင့္ မိန္းမ မရသလဲဆိုရင္
“ကံေကာင္းလို.”
အပ်ိဳႀကီးေတြ ဘာေၾကာင့္ ေယာက္်ားမရသလဲ
“ကံဆိုးလို.” ။ ။

အို……သစၥာ

ခပ္ေ၀းေ၀းက ခြာၾကည့္မိတယ္
ေၾသာ္….ဒါကလည္း
ကာလတစ္ခုရင္ ရိွမွ
သတိတစ္ခုရင္ထားမွ။

မ်က္၀န္းကို တင္းတင္းမွိတ္ၿပီး
အိပ္မက္ဆီလွမ္းလိုက္တယ္
တကယ့္တကယ္မွာ
ငါ ဘာျမင္ခ်င္တာလဲ
ငါလည္း မသိဘူးကြယ္။

မွဳန္၀ါးတဲ့ ရွဳခင္းလား
ျပတ္သားတဲ့ ရွဳခင္းလား
ဘာကိုမ်ား
ငါေမွ်ာ္လင့္ထားရမွာလဲ။

မွဳန္ျပာျပာနဲ.
ညင္သာေငြ.ေ၀ေ၀ဟာ
သိပ္လွမွာပါ
ဒါေပမယ့္ကြယ္
ငါတကယ္လိုခ်င္တာ အလွလား။

လင္းရွတဲ့ ရွဳခင္းဟာ
ထင္လင္းလင္း ျမင္ရမယ္
ကြယ္……..
ရွင္းရွင္းအျမင္ဟာ
ဘာကိုမ်ား ထူးျခားေစသလဲ။

မသိဘူးကြယ္
ၾကည့္မိ…….ၾကည့္မိၾကည့္မိတယ္
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
အသစ္တစ္ဖန္
ျပန္ရွင္သန္ဖို. ဆိုတာက
ေမွ်ာ္လင့္လို. မရေတာ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ကြယ္
အျမင္ဆိုတာက
ဘာမွ မေသခ်ာျခင္းပါ
အလင္းအေမွာင္
အေရာင္အရိပ္
တိတ္တဆိတ္ လွည့္စားျခင္းပါပဲ။

ငါတို.ရဲ. သဘာ၀မွာ
ျဖာက်တဲ့အလင္းက
အစစ ျမင္ေစတယ္ လို.
လြယ္လြယ္ေတြးခဲ့ၾကတာပါ။

အလင္းေရာင္ အျဖာမွာ
နိမ့္ဆင္းလာတဲ့အေမွာင္
အေရာင္ကို အနားသတ္ေပးတဲ့ အရိပ္
တိတ္ဆိတ္စြာ ႏွိမ္ခ်ရင္းနဲ.
အလင္းကို ျဖည့္ဆည္းေပးၾကတာပါ။

ေမွာင္လြန္းမွ မျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး
စူးရွတဲ့ အလင္းကလည္း
ျမင္ကြင္းကို ကြယ္ေစပါတယ္။

တို.ဘ၀ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း
အလင္းရိုက္ခ်က္ေတြကိုသာ
ဘ၀မွာ ေနရာေပးရင္း
မွားယြင္းခဲ့တာ သိပါရဲ့လား။

အရိွတရားကို
အသိမ်ားနဲ.
သတိထားရင္း
မွားယြင္းတဲ့ စိတ္ကိုေတြးလို.
အရိပ္ဘက္ကို အေလးကဲ ၾကည့္မိတယ္။

တကယ္ပါကြယ္
ဘယ္လို အလင္းမွားေတြပါလဲ
စူးရဲစြာျဖာလြင့္
မျမင္သင့္တဲ့ အရာေတြအထိ
ၾကည့္မိေအာင္ ေ၀ၾကတယ္။

သစၥာတို.ရဲ့အလင္း
ရွရွထင္းထင္း
ျမင္ကြင္းကို မကြယ္ပါပဲ
ေမွာင္မဲျခင္း ဆိုတဲ့ မာနကို
တစ္ေက်ာ့ၿပီးတစ္ေက်ာ.
ပီသမွဳ ေလ်ာ့ေစခဲ့တယ္။

ေန၀င္ခ်ိန္မွေတာ့
ေဖ်ာ့လာတဲ့အလင္း
၀င္းလက္မွဳအမွိန္မွာ
ရင့္ရင့္လာတဲ့ အေမွာင္
အေရာင္ျပင္းလာတဲ့ အရိပ္
သိုသိပ္လို. မရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။

စဥ္းစားပါကြယ္
တကယ္တမ္းမွာ
အလင္းဆိုတာ
တဒဂၤပါ
သဘာ၀ဟာ
ထာ၀ရ အေမွာင္
အေမွာင္ဆိုတာ ရိွျခင္းပါ
အေရာင္ဆိုတာ ျဖစ္ျခင္းပါ။

ျဖစ္ေနတဲ့ အလင္းခဏတို.
ကြယ္ပခဲ့ရင္
ထာ၀စဥ္ တည္တဲ့ အေမွာင္က
သူ.ေနရာသူ ယူမွာပါ။

ေၾသာ္……..
ငါမွ သတိမထားမိပဲ
ျဖစ္ဆဲခဏတို.ကို
အၿမဲလို. ထင္ခဲ့တယ္
မကြယ္ေပ်ာက္မယ့္ ကာလမ်ားလို.
ထင္ထားခဲ့တယ္
ဘယ္သူ. အျပစ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။

လွည့္စားတတ္တဲ့ အလင္းရဲ့
ေျပာင္းတတ္တဲ့ သေဘာ
မစစ္ေၾကာမိေတာ့
ေဖ်ာ့ေတာ့ ေမွးမွိန္လာခ်ိန္မွာ
ငါႀကိဳဆိုဖို. မျပင္ခဲ့တဲ့အေမွာင္
မေရွာင္နိုင္ေအာင္ ဖံုးလႊမ္းၿပီပဲ။

ေၾသာ္………သစၥာတဲ့ကြယ္
ဘယ္သူေတြ လင္းျပခဲ့သလဲ
ဘယ္သူေတြ ကြယ္ပခဲ့သလဲ
ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာ
အျပစ္ေျပာဖို. လိုပါသလား။

သူ…………လင္းခဲ့ပါတယ္
လင္းျပခဲ့ပါတယ္
ဆိတ္ကြယ္ခဲ့တာက
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။

သူ.ရဲ့ အလင္းေရာင္က
ေလာင္စာကုန္ခဲ့တာလား
တစ္ပါးေသာ အလင္းဓာတ္
ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစမယ့္တရား
တစ္ျခားကို လွည့္သြားတာလား။

ဘယ္သူေတြးနိုင္ခဲ့မွာလဲ
တည္ဆဲကာလတို.ကို
ဖမ္းထားဖို. ဆိုတာကလည္း
ဘယ္မွာ ျဖစ္နိုင္ပါ့မလဲကြယ္။

သစၥာ……………
သစၥာ……………………..
ငါဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ အလင္း
ဒင္း…….မတည္ခဲ့တဲ့ ကတိ
အရိွတရားတို.က
မာနဆိုတဲ့ အေမွာင္
အေရာင္ကို တိုးျမွင့္
ရင့္သထက္ ရင့္ေစခဲ့။

အိပ္မက္ ဆိုတဲ့အတိတ္
အတိတ္ ဆိုတဲ့ ရွဳခင္းက
လွလိုက္တာကြယ္
တြယ္ကပ္ ေမႊးျမလာတဲ့
ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပါ့
ခပ္ဖြဖြ အလင္းမွာ
၀င္းေဖ်ာ့စြာေလ။

ေၾသာ္….တစ္စစ ျမင့္တက္လာတဲ့
ကာလတို.ရဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းမွာ
အလင္းက တိုးျမွင့္
ရင့္ရင့္လာတဲ့ အပူ
ျဖဴေသာပန္းကို ႏြမ္းေစ………တဲ့
ပန္းေႁခြခဲ့တယ္။

ဒါပါပဲ
ရယူျခင္းဆိုတာ
အေကာင္းကို လက္ခံ
အဆိုးကို ျပန္ႏွင္လို. ျဖစ္မလား
ျခားနားမရတဲ့ ေခါင္းနဲ.ပန္း
လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းေပၚက အမွားအမွန္
အတန္တန္တြဲစပ္ထားတဲ့ အေကာင္းအဆိုး
ရိုးသားစြာ ယူဖို.ပါပဲ။

အလင္းနဲ.အတူ
ယူလာတဲ့ ပူေလာင္ျခင္းမ်ား
ခံစားခဲ့ရပါတယ္
အလင္းကြယ္ေတာ့
ႏြမ္းေဖ်ာ့ျခင္းသာ က်န္ခဲ့
တရားပါရဲ့လား။

ေသြ.ေျခာက္စြာ
အေမွာင္မွာက်န္ရစ္
အျပစ္ႀကီးသူဟာ
သာယာမိတဲ့ ကိုယ္ပါ
သဘာ၀အတိုင္း
အပူလွိဳင္း ခ်သြားသူ မဟုတ္ပါဘုူး။

အသိဟူသမွ်က
အာသာ၀ ကို ျဖတ္လာတယ္
တကယ္တမ္း ငါတို.က
“ေရကို တံလွ်ပ္လို. အမည္တပ္ၿပီး
အာသာမျပတ္ ေသာက္ခဲ့ၾကတာပါ”

ေျမပံုမွားလာတဲ့ ၿမိဳ.ပါ
ငါဘယ္လိုေလ်ာက္ေလ်ာက္
ေနရာမွန္ကို မေရာက္ေတာ့ပါဘူး။

အ၀ိဇၨာကို ျဖတ္လာတဲ့ အသိ
ပီတိလို. အမွတ္မွားရင္း
စူးစမ္းျခင္းနဲ. ထိေတြ.မရတဲ့ အသိ
ငါ့မွာဘယ္လိုရိွမွာလဲ။

ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားျခင္းမ်ား
ႏိွဳင္းဆတဲ့ အသိဥာဏ္တရားနဲ.
ခြဲျခားေျပာလို.မရတဲ့အလင္း
(အဲဒီ အလင္းကလြဲရင္)
ျမင္ရတဲ့ အလင္းမွန္သမွ်မွာ
အလႊာပါးပါးတစ္ခ်ပ္
ထပ္လို.တည္ၾကတာပါပဲ။

စဥ္းစားပါကြယ္
အလင္းဆိုတာ
သူ.ကို ၾကည့္ဖို.မဟုတ္ပါဘူး
သူျဖာက်တဲ့ေနရာ
ေနရာတကာကို လႊမ္းတဲ့ တဆင့္ခံ
သူ.ေရာင္ျပန္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့အျမင္
တို.ခင္တြယ္တာ ဒါပဲ မဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင့္
လေရာင္ကို ခံယူၾက
လမင္းကို မလိုခ်င္နဲ.
ျမင္ရတဲ့ လမင္းထက္
လေရာင္လက္လက္ရွဳခင္း
ရင္တြင္းမွာ သိမ္းၾကစမ္းပါ။

ပိုင္ခြင့္မရတဲ့ လမင္းမ်ား
ဘ၀မွာဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ
ေတြးရဲၾကပါသလား
အိပ္…..မက္……..ေတြ …….ျပင္……..ဆင္
ရင္ခြင္ၾကားမွာ……….

အျပစ္မတင္ၾကပါနဲ.ကြယ္
တကယ္တမ္းမွာ
လမင္းျဖစ္ေစ
ေနမင္းျဖစ္ေစ
ေျခလွမ္းမွန္စြာ
သူ.ကမာၻနဲ.သူပါ။

သူတို.တာ၀န္က
ဖြဖြ၀င္း၀င္း
အလင္းေပးဖို.ပါ
ငါတို.ေျမကမာၻကို
ဆင္းလာဖို.ရာ
တာ၀န္မရိွပါဘူး။

အလင္းကံ ေခသူတို.ေရ
တို.က
ေနၾကာပါ
ေနကို ေမာ့ေငးသူပါ
တို.က
ကုမုျဒာပါ
လကို ေမွ်ာ္ေတြးသူပါ
ဒါပါပဲ
ဒါထက္လည္း မပိုခ်င္နဲ.ကြယ္။

အေႏြးဓာတ္မလာတဲ့အခါ
အၾကာႀကီး ေမွ်ာ္ခဲ့ရသလို
သူတို.ရဲ့အလင္း
ရွျပင္းျပင္း ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့အခါမွာလည္း
ႏြမ္းရတာပါပဲ။

ကံဇာတ္ဆရာက
တို.ဘ၀ကို ဆံုးျဖတ္
အနားသပ္ေပးခဲ့တာပါ
ငါတို.နဲ.လည္း မဆိုင္ဘူး
သူတို.နဲ.လည္း မဆိုင္ဘူး
ရူးမိုက္ၾကတာက
သဘာ၀ပါကြယ္။

စိတ္နာမွဳတစ္ခုတည္းနဲ.
တို.ရဲ့အတိတ္
အရိပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ပီတိ
က်ိန္ဆဲမိဖို. လိုသလား။

ၾကည္နူးမွဳရဲ့ အေၾကာင္းတရား
ေျပာင္းသြားေစဖို.မာနနဲ.
ကာလတစ္ခုထဲအထိ ဆြဲေခၚ
မသင့္ေတာ္ပါဘူး။

ငါ့စိတ္ငါ အထပ္ထပ္
သတ္မွတ္ေပးထားရတယ္
မကြယ္ပမယ့္ အလင္းမ်ိဳးက
ရင္တြင္းမွာရိွပါတယ္
အိမ္ငယ္ငယ္ေလး အတြင္းမွာ
ဒါကိုလည္း ငါသိတယ္။

ေရာင္ျပန္အလင္းထက္
၀င္းလက္မွဳမရိွသည့္တိုင္
ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ့္အလင္းမ်ိဳးကို
လိုလားစြာ ႀကိဳခ်င္ပါရဲ.
ႀကိဳခ်င္ပါရဲ့ကြယ္။

ေၾသာ္…….တကယ္တမ္းက်
လင္းျပ ဖို. ဆိုသည့္တိုင္
ေလာင္ကၽြမ္းနိုင္ဦးမွ
ျဖာက်စြာ အပူေပးဖို.
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္စာအျဖစ္
ကၽြမ္းရစ္နိုင္စြမ္း ရိွဦးမွ။

စာနာလိုက္ပါရဲ့
တစ္ခါက အလင္းရွင္ေရ
ေႏြဥတုရဲ့ သစၥာနဲ.
ငါ့ကမာၻကို လင္းပခဲ့
ငါ့ကမာၻကို လင္းျပခဲ့
ရင္ရဲ့ အလည္
ဘယ္အရာေတြ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ပါသလဲ။

ငါခြင့္လႊတ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ့
ဒါေပမယ့္ကြယ္
ေဟာဒီလို ေလာင္ကၽြမ္းရင္းလင္း
ေဟာဒီလင္းျခင္းဟာ
မင္းအလင္းေပးခ်င္လို.လား
သဘာ၀တရားနဲ.
သားထားတဲ့ အေအးဓာတ္
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ ေႏြးဖို.လား။

မေသခ်ာျခင္းနဲ. စိတ္ကူး
ေက်းဇူးမတင္ပါဘူးကြယ္
ရူးမိုက္တဲ့ ကာလ
ခဏသာတည္တဲ့ အလင္းအတြက္
ငါ ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီပဲ။

ကုန္စည္ ဖလွယ္ခဲ့ၾကတာပါ
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး
ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကိစၥပါ
မာနအရိပ္နဲ. သစၥာအလင္း
ျမင္ကြင္းနဲ. ျမင္သူတစ္ဦးပါ
ထူးထူးျခားျခား မဟုတ္ပါဘူး။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ကာလမ်ားကို
ၿပီးခဲ့စြာထားခဲ့ေတာ့မယ္
ေခါင္းေမာ့ဖို.ႀကိဳးစားရင္း
အလင္းသက္သက္နဲ. မျမင္နိုင္မယ့္ သဘာ၀တရား
စည္းခ်ထားရေတာ့မယ္။

ဘယ္သူမွ မမွားခဲ့ၾကပါ
တရားမဲ့တာကလည္း
ျဖစ္တည္ဆဲ ကာလရွည္မွာ
ခဏတာပါ။

သူ.တရားသူ ျပန္သံုးသပ္
သူ.ဇာတ္လမ္းသူ ရပ္ၿပီကိုး
လက္ညွိဳးထိုး မစြပ္စြဲဘူး
မင္းလည္းအသိ
ငါလည္းအသိ
ထားမိတဲ့ သံေယာဇဥ္က
ပဲ့ျပင္ရ ခက္ေနတာပါ။

သစၥာမဲ့သူေတြ ရိွေနသမွ်
သစၥာတည္ျပသူမ်ားကို
အထင္မွားၾကဦးမွာေပါ့။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေလးစားတတ္ေအာင္
ကိုယ့္ဘာသာဆံုးျဖတ္သြားသူေရ
ျပန္သံုးသပ္မိရဲ့လား
သြားေလရာ တြယ္ကပ္ေတာ့မယ့္ အရိပ္
ထိတ္လန္.ျခင္း ေရာေတာ့မယ့္ သိကၡာ
ငါ စာနာလိုက္ပါတယ္ကြယ္။

ဘာကိုမွ ယံုၾကည္မရတဲ့ အသိတရား
အားလံုးမွားတတ္တယ္ဆိုတဲ့ သတိ
ရရိွခဲ့ျခင္းမွတပါး
အျခားေသာ ဆံုးရွံဳးျခင္းမ်ား
ငါ မခံစားခဲ့ရပါ။

စိတ္ထဲ လိွဳက္နာတဲ့ ဒဏ္ရာက
အာသာ၀ ကို ျမင္ေစတယ္
ကြယ္၀ွက္မရတဲ့ ခါးသီးျခင္းက
ရင္တြင္း တစ္ေနရာက တစ္ခုခုကို
သူ.အတိုင္းထက္ ပိုတဲ့ အေတြ.နဲ.
အျပည့္ျဖည့္ေပးခဲ့တယ္။

ဒါဟာ နာက်ည္းတာ ျဖစ္ပါေစဦး
ဆံုးရွံဳးတာ မဟုတ္ပါဘူး
ရူးမိုက္ျခင္းရဲ့သေဘာ
ေျပာျပျခင္း မဟုတ္တဲ့ လက္ေတြ.
ေမ့ေနခဲ့ေသာ မာနေတြေလ
ရွတတဲ့ ဇာတ္လမ္းက
ျပသြားတဲ့ သင္ခန္းစာေတြပါ။

မထားေပမယ့္ တည္မိတဲ့
ကတိမ်ားစြာကလည္း
ရင္ထဲမွာ ၀ဲတလွည့္လွည့္
ကိ်န္စာရဲ့ ေခၚသံ
နာခံဖို. ျပင္ေနၾကရဲ့။

ဒါေပမယ့္ကြာ
ငါ မက်ိန္ရက္ခဲ့ပါဘူး
ဦးထားျခင္း မဟုတ္တဲ့ ေနရာ
ဘယ္သူလာေနေနေပါ့
သူေက်နပ္လို. ခြင့္ေပးတာပဲ
ငါၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္
ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္
ၿပီး တစ္ေယာက္
ေဖာက္ေဖာက္လာဦးမယ့္ေဗြ
သူ.ေျခ သူလွမ္း
သူ.လမ္းသူေျပးေတာ့
ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္စိတ္မွာ
သူ ခြာမလိပ္ပါေစနဲ.။

ဘယ္ကာလ တစ္ခုဆီက
ခ်ထားခဲ့တဲ့ ၀ဋ္ေကၽြးလဲ
ေပးဆပ္လိုက္ၿပီေလ
ေက်ပါေတာ့။

ငါ့မွာကလည္း
ခဏခဏ ျပန္ေက်ာ့လာတဲ့ သတိရျခင္း
စိတ္တင္းလို. တားရတယ္
တကယ့္တကယ္ေျပာရရင္
သံေယာဇဥ္တရားကလည္း
အမွားနဲ. အမွန္
မခြဲျခားတတ္ျပန္ဘူး။

ေနာင္တေတြ အထပ္ထပ္နဲ.ေတာင္
ကန္.သတ္မရတဲ့ အလြမ္းက
ပန္းလို ခိုးခိုး ပြင့္တတ္ေသးရဲ့
ထားခဲ့သူသာသိရင္
ရယ္ခ်င္ဦးမွာပါ။

ထားပါ
ထားလိုက္ပါ
တိမ္ေကာသြားတဲ့ ေရအိုင္ပါ
“တခါက” အျဖစ္ဟာ
ႏွစ္မက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကြဲရွသြားတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္
ဆက္စပ္လို. မရေတာ့ပါဘူး
ဦးထား မိတဲ့ ေနရာ
လစ္ဟာစြာ ထားခဲ့ရေတာ့မယ္။

ေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ေတာင္ မထားပဲ
ထြက္ခြာ …………….သြားေတာ့မယ္
ဘယ္လိုလူကမွ
ငါ့သမိုင္းကို မဖတ္ၾကနဲ.
နားလည္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။

ငါရခဲ့တဲ့ အသိတရားကို
ခံစားၿပီးမွ သိၾကမွာပါ
“မွာ” မထားခဲ့ပါဘူး
ရူးမိုက္တဲ့ သေဘာဆိုတာက
ေျပာျပထားလို. မရဘူး။

ငါ့လို တစ္ထပ္တည္းႀကံဳရင္
ယံုၾကည္ျခင္းမဟုတ္တဲ့ အစစ္တရား
သူတို.နားလည္သြားမယ္
ေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ေတာင္ မထားပဲ
ထြက္ခြာသြားၾကလိမ့္ဦးမယ္။

ငါ့လို ခံစားရင္းနဲ.
ငါ့လို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုကာ
ကမာၻကို ႏွဳတ္ဆက္ၾကမယ္
ႏွဳတ္ဆက္ၾကမယ္။

“ဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ အခ်စ္က
စစ္မွန္လိုက္တာကြယ္
ဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ အခ်စ္က
စစ္မွန္လိုက္တာကြယ္
တကယ္တမ္း မစစ္မွန္တာက”

ေ၀းေ၀းက ခြာၾကည့္မိတယ္
ကာလတစ္ခုလည္း ရိွပါတယ္
သတိတစ္ခုလည္း ထားပါတယ္
ေၾသာ္………ဒါေတာင္မွ……………..
………………………………………….
……………………………………………..
……………………………………………………..
……………………………………………………………………………

(၃၀.၁၀.၂၀၀၀ မွာေရးတာပါ။ သစၥာမဲ့မွဳကို ပထမဆံုး ႀကံဳဘူးၿပီးတဲ့ေနာက္ေရးတာပါ
ေနာက္တစ္ခါလည္း သစၥာကိုေမးခြန္းထုတ္ဖို. ႀကံဳပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုထိ ေရးဖို.ခြန္အားမရနိုင္ေအာင္နာက်င္ေနဆဲပါ။
ျပတ္ျပတ္သားသားျမင္ခ်င္ရင္ ေ၀းေ၀းကခြာၾကည့္ရတယ္ မဟုတ္လား။
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ
သတိတရားတစ္ခု ထားနိုင္တဲ့ အခါမွာေတာ့
“အို……သစၥာ-၂” ကို ေရးနိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ေျပာဖို.က်န္ခဲ့မွာစိုးလို. ၁၅.၁၂.၂၀၀၀ တုန္းက “သတိရျခင္း သစၥာ” ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ.
ကဗ်ာေတြကို ကက္ဆက္ေခြေလးနဲ. ေမြးေန.အမွတ္တရ ေခြထုတ္ဘူးပါတယ္။
သတိရျခင္း၊ အခု အို သစၥာ၊ သူငယ္ခ်င္းေလးသို. -၂ စတဲ့ကဗ်ာေတြပါပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ မွတ္တိုင္ေလးပါ)

ၾကမၼာမိုးတိမ္

မိုးေတြညိဳမည္း မွိဳင္းမွဳန္လို.၊ခုဆို ရြာေတာ့မယ့္ပံုမ်ိဳး။
ေျခလွမ္းေလးနည္းနည္းမွ မသြက္ခ်င္ဘူးလားမမရယ္။ၾကည့္၊ ထီမထင္ ျဖည္းညွင္းစြာ။

ေျပျပစ္တင့္တယ္ေသာ ကိုယ္ဟန္ကို စြဲမက္ဖြယ္ရာ မေပ်ာက္ေစပဲ
အျမင္မရိုင္းေအာင္ ယဥ္ယဥ္ႏြဲ.ႏြဲ. ေလ်ွာက္တတ္ေသာ အနုပညာကို
သူဘယ္မွာမ်ားသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့ပါလိမ့္။

သပ္ရပ္တိက်ေသာ ေျခလွမ္းေတြတိုင္းမွာ ကို.ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳရာခိုင္ႏွဳန္း
ဘယ္ေလာက္မ်ားထည့္သြင္းထားမွန္း ကၽြန္ေတာ္မမွန္းဆတတ္ခဲ့ပါ။

ရံုးဆင္းခ်ိန္၊ ရံုးတက္ခ်ိန္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေမာတတ္လာသည္။
ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ေသာ လက္ခက္ရည္ဆိုင္ေလးမွေနု၍ ကမာၻတည္မည့္ အလွအပတို.
ေနထြက္သလို လထြက္သလို လမ္းခ်ိဳးေလးမွေပၚလာသည္ကို
ေစာင့္ၾကည့္ ေမာသက္ဘူးပါသလား။

ေဟာဒီ အမည္မသိရင္ခုန္သံကို အခ်စ္ဟုသာ အမည္တပ္လိုက္ခ်င္သည္။
မမရယ္၊ မမဣေႁႏၵပ်က္ေစဖို. မဟုတ္ပါဘူး။
စုဖြဲ.လာတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြဟာ လိုအပ္ရင္ မိုးအျဖစ္ ရြာက်သလိုမ်ိဳးေပါ့။
မမရဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ အလွထဲမွာ ရင္ထဲက မိုးျမဴေတြေလ၊
တိမ္ေတြလို အံု.သက္ ညိဳ.ရီ လာခဲ့ပါရဲ့။

တဖြဲဖြဲျဖစ္ျဖစ္၊ တသည္းသည္းျဖစ္ျဖစ္၊ ရြာပါရေစလား ခ်စ္သူ။

= = = = = = = = = =
မရဲပဲနဲ. သူေသကိုေသ တိုက္ပြဲကို လိုက္ခဲ့သူတစ္ေယာက္လိုပါမမရယ္။
ေျခလွမ္းေတြက တြန္.ဆုတ္အားေလ်ာ့လို.၊ဒါေပမယ့္……..

သူ.ေျခလွမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြထက္ ခိုင္မာျပတ္သားလြန္းမွန္း
ကၽြန္ေတာ္သိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွ လိုက္လာသည္ကို သူသိနိုင္သည္။
သို.ေသာ္ မတိုးမေလ်ာ့ေသာ လမ္းေလ်ာက္ပံု၊ ေအးခ်မ္းစြာရိွေနေသာ အမူအရာတို.ျဖင့္
ေကသဧကရီ တစ္ပါးလို သူ ခန္.ထည္တည္ၿငိမ္လွသည္။

ေဟာဒီ ရဲ၀ံ့မွဳေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေျပာၾကားရမွာလဲ။
တည္တည္တင္းတင္းေလး တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ဒူးညႊတ္က်မိလိမ့္မယ္။
ဘာလဲလို. ခပ္စိမ္းစိမ္း တစ္ခ်က္ေမးရင္ေတာင္ ေနာက္လွည့္ ေျပးမိလိမ့္မယ္။
တစ္ဆိတ္၊ မႏွင္လိုက္ပါနဲ. မမရယ္။

“မႏွင္းျဖဴေဇာ္”

ေဘးခ်င္း မေရာက္တစ္ေယာက္၀ယ္ ေခၚမိသည္။
တိုးညွင္းေသာ္လည္း ၾကားသာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ေလကို သူမတံု.ျပန္ပါ။
ေျခလွမ္းမပ်က္ပါ။

“မမ”

ေ၀့ၾကည့္လာေသာ မ်က္၀န္း။
တင္းမာျခင္း၊ေျပေလ်ာ့ျခင္း အစြန္းႏွစ္ဖက္လြတ္ေသာ စူးစမ္းအၾကည့္။
ကၽြန္ေတာ္ အားတင္း၍ ဆက္ေျပာမိသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ပို. ပါရေစ”

မဆိုစေလာက္ၿပံဳးသည္။
ေျခလွမ္းကို အရိွန္ေလ်ာ့သည္။ အခုမွကၽြန္ေတာ့ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာသည္။
ဘယ္ဘက္ ရင္ခြင္မွ လိွဳက္၍ ပူရွလာသည္။

“ဒီက…. ေမာင္……”
“ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ သကၠေက်ာ္ပါ”
“ေမာင္သကၠေက်ာ္၊ ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ”

ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ရြံ.စြာ ၿပံဳးမိသည္။
မိုးတို. ညိဳ.ညိဳေနေသာ ေကာင္းကင္ကို အဓိပၸါယ္မဲ့ တစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။

“ဆယ္တန္း တစ္ခါက်လို. ေနာက္တစ္ခါေျဖရမွာပါ”

သူေခါင္းၿငိမ့္သည္။ မ်က္ႏွာနုေျပ၀ယ္ ေဒါသ၊ မာန ဘာမွမေတြ.ရ။

“ငါ့ေမာင္က…. အဲ၊ ဒီလိုပဲေခၚမယ္ေနာ္”

ေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္။

“ငါ့ေမာင္က တို.ကို လိုက္ပို.ခ်င္တယ္။ တို.လည္း…..
အင္း…………သေဘာေပါက္ ပါတယ္”

ရွက္ရြံ.ဟန္မရိွ။ေအးခ်မ္းေသာ မ်က္ႏွာ။

“ဒါေပမယ့္ငါ့ေမာင္ရယ္၊ မင္းအရြယ္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့အရြယ္ဆိုေပမယ့္
စိတ္ကူးမယဥ္သင့္ဘူး”

အလွ်င္အျမန္ ေျဖရွင္းမည္ျပင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွဳတ္ခမ္းသည္
ကာလိုက္ေသာ လက္ဖ၀ါးနုနုေၾကာင့္ ဆြံ.အ သြားသည္။

“ငါ့ေမာင္ စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္ရင္လည္း မမနဲ. မဆိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္”

ခဏ ရပ္သြားသည္.ၿပီးမွ

“မင္း တို.ကိုေတာ့ စိတ္ကူးမယဥ္ရဘူး။ မယဥ္သင့္ေတာ့ဘူး။
ဘာျဖစ္လို.လဲဆိုေတာ့…….”

ၿပံဳးသည္။ေလ်ာ့ရဲေသာအၿပံဳး။

“တို.မွာ အိမ္ေထာင္ရိွတယ္”

ခဏမွ် ေမွာင္မိုက္သြားသည္။ အို…..

= = = = = = = = =
ေအးစက္စ ျပဳေနသည့္ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္က်ိုက္က်ိဳက္သည္။
ၿပီးမွ….

“ဘယ္ယံုမလဲ စာေရးဆရာရယ္၊ကၽြန္ေတာ္ကစံုစမ္းၿပီးမွလိုက္တာကိုး။

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္သည္။

“ကိုသကၠကို လိမ္တာေပါ့”
ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိသည္။ အၿပံဳးပီပါမည္လား မသိ။

“မဟုတ္ဘူး၊တကယ္ဗ်”

အံကို ႀကိတ္မိသည္။

“မိန္းကေလး တစ္ေယာက္တည္း ဦးေဆာင္ေနတဲ့ မိသားစုႀကီးႀကီး တစ္ခုကို
ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္စမ္း။ ဒီလိုနဲ.သူဟာ….
ကုန္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ့……”

ပါးစပ္က ထြက္မရ။ ေျပာ၍မထြက္။ သူလက္ကာျပသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ၿပီ”
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းၿငိမ့္သည္။

“အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲ ေအာင္ေအာင္ေျဖတယ္။ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားတယ္။
ႀကိဳးစားပံုေတြ ကေတာ့ ၀တၱဳထဲကလို လြယ္လြယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ျမင္စျပဳလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ ခင္ပြန္းဆံုးတယ္”

“ျမန္လိုက္တာ”
“အတိုခ်ဳပ္ ေျပာတာကိုုးဗ်”

သူေခါင္းၿငိမ့္သည္။

“သူအေမြရလိုက္မွာေပါ့”
“တျပားမွ မရဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ နာက်ည္းစြာေျပာမိသည္။ စာေရးဆရာ မ်က္လံုး၀ိုင္းသြားသည္။

“သူ အေမြမွဳမွာ ရွံဳးသြားတယ္”
“ေၾသာ္”
“ကၽြန္ေတာ္ သူ.ကို သြားေတြ.ေသးတယ္”

= = = = = = = = = =
သူၿပံဳးသည္။ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ေၾကကြဲၿပံဳး။

“ေမာင္ေလးရယ္”
သူၿပံဳးျပန္သည္။

“မမမွာ ဒီလိုမ်ိဳး တကယ္ကို ခ်စ္ေနသူတစ္ေယာက္ ရိွပါ့လားဆိုတဲ့
ေက်နပ္ပီတိေလးကို အသည္းထဲစြဲေအာင္ မွတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေလး ေနာက္ကို ဒီလိုစကား ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါနဲ.။”

“မမ”
ေျခာက္ျခားစြာ ေခၚမိေတာ့ သူၿပံဳးျပန္သည္။
ဘာေၾကာင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အၿပံဳးကိုခ်ည္း သူၿပံဳးေနပါသလဲ။

“ေမာင္ေလး၊ ရြံ.ေပတဲ့လက္နဲ. စံပယ္ခူးရင္ ဘာျဖစ္မလဲ”
တိတ္ဆိတ္စြာ ၿငိမ္ေနမိသည္။
“စံပယ္ေတြ ေပက်ံကုန္မွာေပါ့၊ ဒါ့အျပင္ မမေလ……..”

အသံေတြ တုန္ခါလာသည္။

“အသိုင္းအ၀ိုင္းတစ္ခုမွာ နာမည္ဆိုးရၿပီးၿပီ။
ေနာက္ထပ္ အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုရဲ့ အၿငိဳျုငင္ကို မခံပါရေစနဲ.ေတာ့”

ရင္ထဲ၀ယ္ ၿပိဳဆင္းနာက်င္သြားသည္။

“တစ္ခုေတာ့ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္။ မမရဲ့ ဘ၀ထဲမွာေလ၊
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ရူးရူးမိုက္မိုက္ အခ်စ္မ်ိဳးကို မႀကံဳဘူးခဲ့ဘူး၊ အခ်စ္ဆိုတာေတာင္
ရိွခဲ့ရဲ့လား မသိပါဘူး”

သူေခါင္းငံုသည္။
“တခါတခါေတာ့ မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လို လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ
စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အင္း……..
ေနာက္ဘ၀မွာ ႀကံဳပါေစလို.လည္း ဆုေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္”

မ်က္ရည္စ။ ဘာအဓိပၸါယ္နည္း။

“ဘယ္တုန္းက ဆုေတာင္းခဲ့ ဖူးလဲ၊ သိလားေမာင္ေလး”
ၿပံဳးသည္။စိုရႊန္းေသာ မ်က္လံုးနွင့္ အလွဆံုးအၿပံဳး။

“မင္း မမကို လိုက္ၿပီး စကားေျပာတဲ့ ေန.ကပါ ေမာင္ေလးရယ္”
……………………………………………………
……………………………………………………
…………………………………………………..
အမာရြတ္၊ တစ္သက္လံုး မေပ်ာက္ေတာ့မည့္ အမာရြတ္။

= = = = = = =
စာေရးဆရာၿပံဳးသည္။
“ေအးေပါ့ဗ်ာ၊ ေယာက်ားတစ္ေယာက္ဟာ အသက္ႏွစ္ဆယ္မေက်ာ္ခင္မွာ
မမနတ္သမီးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ကို ခ်စ္ဖူးရမွာေပါ့”

ကၽြန္ေတာ္ ဖြဖြ တိုးတိုးရယ္မိသည္။
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
သူဆက္ေမးသည္။
“သူ……ဆံုးသြားတယ္”
“ဗ်ာ”
“ဟုတ္တယ္၊ ကင္ဆာနဲ.”

ခဏမွ်တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ မေသာက္ျဖစ္ေသးေသာ ေရေႏြးၾကမ္းတို.
ေအးစက္ေနၾကေတာ့မည္။

“ကဲ၊ စာေရးဆရာ”
သူ ခပ္ငိုင္ငိုင္ ေမာ့ၾကည့္သည္။
“က်ဳပ္တို.အေၾကာင္း ၀တၱဳေရးမလား”
“မေရးဘူး”
“မေရးဘူး”

သူ မပီတပီ ၿပံဳးသည္။
“ဇာတ္လမ္းမွ မရိွတာ”
ဒီတစ္ခါ ၿပံဳးရသူက ကၽြန္ေတာ္။
“မေရးလည္းေနေပါ့ဗ်ာ”

ႏွစ္ဦးသား အေ၀းသို. ေငးမိၾကသည္။
ဘ၀တစ္ခုလံုး အံု.အံု.သည္းသည္း နာက်င္ခဲ့ရတာလည္း ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေတာင္
မဟုတ္ခဲ့ပါလား မမရယ္။ အင္းေလ….. ဇာတ္လမ္းဆိုတာကလည္း အဆံုးအစ ရိွမွကိုး။
အခုေတာ့လည္း……………….

“အခု ခင္ဗ်ားဇနီးက….”
သူ.အေမး
“ႏွင္းျဖဴႏြယ္ တဲ့”
“ဗ်ာ”

သူ မ်က္လံုး၀ိုင္းသြားသည္။ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။

“ဟုတ္တယ္၊ မမရဲ့ အေထြးဆံုးညီမေလး”
သူ.အၾကည့္ကို တည့္တည့္ျပန္ၾကည့္ရင္း
“သူဆံုးသြားေတာ့ သူ.မိသားစု တာ၀န္ကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္ယူလိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ”
“ခင္ဗ်ား……..သူ.ကို ခ်စ္လို.လား”

ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိသည္ထင္သည္။
“အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀မွာ တစ္ခါဆိုရင္ လံုေလာက္ပါတယ္ေလ။
ေၾသာ္၊ကံေကာင္းတာက ႏြယ္က ကၽြန္ေတာ့ကို ခ်စ္ရွာပါတယ္”

ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့ စာေရးဆရာ ေငးငိုင္က်န္ရစ္သည္။
သူ ၀တၱဳတစ္ပုဒ္ ဖြဲ.မည္လား မဖြဲ.မည္လား ကၽြန္ေတာ္ မေတြးေတာ့။

သူ.အေတြးျမဴေတြ တိမ္လို စုဖြဲ.လာနိုင္ေသာ္လည္း ရြာခ်င္မွရြာပါေစေတာ့။

တစ္ခါတစ္ရံ ညိဳရံုညိဳ၍ ရြာခြင့္မရေသာ မိုးတိမ္တို.လည္းရိွဦးမည္။
ေလအေ၀ွ.၀ယ္ ဟိုသည္ေရြ.လ်ားရင္း ၿပိဳပ်က္ၾကလိမ့္မည္။ ကိုကဖန္တည္း၍မရ။
ေဟာဒီ ကံၾကမၼာ တရားလိုေပါ့။ ။
(၇.၆.၂၀၀၄ မွာေရးပါတယ္)