နတ္ရူးဗံုအကြဲတစ္လံုးနဲ.တေစၦ
အေမ့ရင္ထဲမွာေနတယ္။
သူကလူရိုင္း
တစ္ညလံုး တစ္ညလံုး
တအုန္းအုန္းတဒိုင္းဒိုင္းနဲ.
ညႊတ္ကိုင္းေနရတဲ့ အေမ့ရင္ဘတ္ကို
တရစပ္တီးခတ္တယ္။
လည္ေခ်ာင္းေတြ ရင္ဘတ္ေတြနဲ.
ခုတ္ေမာင္းတဲ့ စက္တစ္လံုးလို
တဂ်ဳံးဂ်ံဳးေမာင္းနွင္ခဲ့ညတိုင္း
အနိွဳင္းအဆမဲ့နာက်င္
ေခ်ာင္းဆိုးေနတာ
ကၽြန္ေတာ္သာျဖစ္ခ်င္တယ္။
မာယာသိပ္မ်ားတဲ့စစ္နတ္ဘီလူး
ငါ့အေမကိုမွ၀င္ပူးကပ္
အစိမ္းေႁခြလိုက္ အမွည့္ေႁခြလိုက္နဲ.
သူ.စိတ္ႀကိဳက္ အေသသတ္တယ္။
ေခ်ာင္းကြဲဆိုးသံတစ္ခုနဲ.တစ္ခုအၾကား
အသက္ရွဴဖို.နားပါဦးအေမ
ကၽြန္ေတာ္ေလ
လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရသလိုပဲ
ရင္ထဲမွာမခ်ိဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ပါးအပ္ခဲ့တဲ့ရင္ခြင္
ကၽြန္ေတာ္နားၾကပ္မတင္ရဲဘူး
ရူးသြပ္ခမန္းအံကိုႀကိတ္
အေမ့ကြယ္ရာမွ
တိတ္တိတ္မ်က္ရည္က်မယ္။
ကၽြန္ေတာ္နိုးမွာစိုးလို.
ေခ်ာင္းကိုက်ိတ္က်ိတ္ဆိုးေနသလားအေမ
မ်က္၀န္းေတြ တင္းေအာင္ပိတ္တဲ့ၾကားက
ပါးျပင္မွာပူေႏြးသြားတယ္။
အေမ
အရံွဳးမေပးလိုက္ပါနဲ.အေမ
ငိုက္နာညွိဳးေသြ.ေနတဲ့အေမ့တစ္ဘ၀လံုးကို
ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးဆပ္ဖို.ခ်န္ထားပါဦးအေမ။
ထင္းျပာ မီးခိုးျပာေတြတေဖြးေဖြးနဲ.
ခ်က္ျပဳတ္ေနခဲ့တဲ့အေမ
အေမ့ရဲ.အၾကင္နာ အနစ္နာ
အေမ့ဆီကိုျပန္လာခဲ့တာ
“အဆုတ္နာ”တဲ့လားအေမ။
ဘီလူးနွစ္ၾကမ္း သံုးဆယ္ေလးဆယ္
ငါ့အေမကိုျခယ္လွယ္ခဲ့ၾက
ပိန္ပါးျဖဴေဖ်ာ့တစ္ဘ၀လံုး
သားသမီးေတြအတြက္ ဆံုးရံွဳးေပးရင္း
ဖေရာင္းအိုတစ္တိုင္လို
မနိုင့္တနိုင္ လင္းခဲ့သူ။
ေက်ာက္သားေက်ာက္ဖ်ာမွာ
ပန္းပင္ေတြေပါက္လာေအာင္စိုက္ပ်ိဳး
အဲဒီလို ဥယ်ာဥ္မွဴးမ်ိဳး
အံ့ၾသတႀကီးနဲ
မီးေတာက္မတတ္ ငါရိုက်ိဳးတယ္။
ေလာကဓံနဲ. အလခ်ိန္ကာလၾကား
ငါတို.တေတြ လူလားေျမာက္ခ်ိန္မွာ
ယိုင္ရြဲ.ခ်ိနဲ.ေနတဲ့ အေမ.အိမ္ေလ
ေျမာက္ျပန္ေလ တေက်ာ့ၿပီးတေက်ာ့ရစ္ေခြခဲ့
အျဖစ္ေတြပ်က္ခ်ိန္ေပပဲ။
စကားလွလွဆိုဖူးသူမ်ား
အေမ့ကိုေႏြမွာခ်န္ထားခဲ့ၾက
အမ်ားသူငါလို ဘ၀ေနအိုခ်ိန္
အေမ့ဆီမီးက ပိုမိွန္တယ္။
ျပန္မလာတတ္သူတို.
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလ်ွာက္ၾကပါ
တခါတရံအေတြးစိမ္းေတြနဲ.
တစ္ခ်က္ေလာက္ျပန္ယိမ္းၾကည့္ရင္
ငါတို.အေမရဲ.ရင္ခြင္
ဟိုတစ္ခ်ိန္ကပမာ
ေမတၱာေတြလဲ့လဲ့စင္ေနေသးတာ
ျမင္တတ္ရင္ျမင္လို.ရပါတယ္။
ေသးသြယ္ရွဳံ.တြေနတဲ့ လက္ေမာင္းအိုေတြၾကားထဲက
ဘယ္လိုအားအင္မ်ိဳးေတြက
တို.ဘ၀ကို ျဖဴစင္ေအာင္ေလွ်ာ္ဖြပ္ခဲ့ပါသလဲ
ခြဲခြာတတ္သူမ်ားေရ
ေန၀င္ညနက္ခ်ိန္ဆို
အေမအိုေခ်ာင္းဆိုးသံ….ျပန္……ၾကားနိုင္ပါေစ။
အဆင္ေျပေနသူေတြကို
အေနမတတ္အစားမတတ္မွာ အေမစိုးသတဲ့
ေမ့ရက္လို.ေမ့ခဲ့သူေတြကို
အေမကေန.စဥ္သတိရေနသတဲ့
အဲဒီ….ခ်ိနဲ.နဲျမစ္တစ္စင္းကို
ျမင္ေနရတာ
ရင္နာေလျခင္းအေမရယ္။
ဘယ္လိုသားသမီးမ်ိဳးနဲ.
ဘယ္လိုအေမမိ်ဳးလဲ
ရင္အကြဲခံခ်စ္တဲ့အေမရယ္
တကယ္…..မတန္ဘူး။
အေမေရ
အဲဒီလိုလူစားေတြထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္လဲပါခဲ့ပါၿပီ
ၾကည္နူးဖြယ္တစ္ခဏေတြနဲ.
တစ္ဘ၀လံုးကိုလဲခဲ့မိ
ကၽြန္ေတာ္မလိမၼာတာ
ကၽြန္ေတာ္သာ သိတယ္အေမ။
အရွဳးေတြႏြယ္လိုငင္ၿငိ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာေကာင္မွန္းမသိတဲ့ကၽြန္ေတာ္
အေမ့ကိုသာေအာ္ေခၚလိုက္ခ်င္
အေမ့ရင္မွာေျပးပုန္း
ကၽြန္ေတာ့သေဘာက
ေလာကဓံကိုအေမန.ဲပဲရုန္းခ်င္တယ္။
အနွစ္သံုးဆယ္ေလးဆယ္လံုးလံုး
အေမ့ဘ၀ကို တစ္ခါမွမမုန္းခဲ့ဘူးဖူးလား
ဆူးၾကားမွာ ပြင့္ကားလာတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု
ဘယ္သူအတြက္ မားမားမတ္မတ္
ေျမက်န္ေတာင္တစ္လံုးလို
အေမအိုရပ္တည္ခဲ့ပါသလဲ။
ေပးဆပ္တတ္သူတို.နိဂံုး
ဒီလိုပဲအဆံုးသတ္မွာလား
ထားရိွခဲ့တဲ့ေမတၱာေတြ
ဘယ္သူေတြသတိရေနမွာလဲ။
အညတရ မ်ိဳးေစ့ေလးက
သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေပးခဲ့ၿပီ
ေတြးတတ္ရင္ေတြးၾကည့္ပါ
တစ္ကမာၻလံုးကအေမေတြကို….ငါ
ျမတ္နိုးဦးညႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္အနွစ္ေလးဆယ္ငါးဆယ္
ဘယ္သူမွသတိမရေတာ့မယ့္အေမ
ေျခရာတစ္ခုထက္ပိုတဲ့ကမၺည္းမ်ိဳး
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္မွာထိုးပါရေစ။
လက္ဖ်ားကေသြးစိမ္းထြက္ေအာင္
အေမ့အိပ္မက္ကို ဆက္ပ်ိဳးမယ္
တကယ္ဆိုရင္
မိခင္ျဖစ္ခြင့္ရိွတဲ့သဘာ၀ေၾကာင့္
မိန္းမေတြကို ဦးခိုက္လို.ရခဲ့ၿပီ။
ေခ်ာင္းဆိုးသံကေပးတဲ့တရားကို
ၾကားတတ္ေအာင္ၾကားရဦးမယ္
ဖယ္ရွားလို.မရတဲ့ သခၤါရအစား
တစ္ခဏထက္ပိုတဲ့ နိစၥတရား
ျမင္တတ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။
အေမသင္ၾကားေပးတဲ့ ေမတၱာတရား
ထားတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း
လင္းပြင့္လာတဲ့ေကာင္းကင္မွာ
အေမ့ကိုျမင္ေနမယ္။
အေမရယ္
ဘယ္ေရာဂါရဲ.အဆံုးအျဖတ္ကမွ
အေမ့ကိုအေသမသတ္နိုင္ေတာ့ဘူး
ရင္ခြင္ရဲ.အဦးဆံုးမွာ
အလွဆံုး အက်န္းမာဆံုးအေမ
ကမာၻခ်ဥ္းေအာင္ ေနခဲ့ၿပီ။
မ်က္ရည္ေတြစို၀င္းလဲ့ျပာ
ရင္ထဲကအနာကိုႀကိတ္မိွတ္ၿမိဳရ
ေျဖသိမ့္စရာနဲ.
သက္ျပင္းအျပာကို
တိတ္…တ…ဆိတ္…ခ်….လိုက္….ရ…ပါ….တယ္…အေမ။ ။
No comments:
Post a Comment