ေၾသာ္…….အားလံုးလည္း
ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီေကာ။
အအိပ္ရဲ့ ဟိုးတစ္ဖက္မွာ
က်န္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြလို
ငိုခ်င္ဖြယ္သမုဒယေတြလည္း
ဘာမွ မဟုတ္ျပန္ေလဘူး။
ငလ်ွင္ရဲ့လိွဳင္းလိုပဲ
သည္းထန္လြမ္းစိတ္
အိပ္မက္ထဲက်န္ရစ္ေပါ့။
အားလံုး……..အားလံုး…..
ၿပီးဆံုးလို.သြားခဲ့ၿပီပဲေပါ့။
ကာလရဲ့ဆန္.ထုတ္ျခင္းနဲ.
မင္းနဲ.ငါျခားနားခဲ့ရ
ျဖဴလြလြပန္းေတြ
ဘယ္နွစ္ႀကိမ္ ေ၀ၾကျပီလဲ
ရင္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ
ငါတစ္ေယာက္ေတာ့ ရိွေသးတယ္။
ကြယ္…….တကယ္ေတာ့
ျဖဴေဖ်ာ့ေတာ့လာတဲ့
အခါခါ အမွတ္ရျဖစ္ျခင္းဟာ
သစ္လြင္မွဳကို မေပးျပန္ဘူး။
အစားထိုးမရလို.
လွစ္ဟထားခဲ့ရတဲ့
နွလံုးသားရဲ.တစ္ေနရာ
လစ္ဟာျခင္းေတြျပည့္သိပ္
တိတ္ဆိတ္ ……ေအးစက္……ေနၿပီေကာ။
ေၾသာ္…..တကယ္ပဲကြယ္
ဘယ္သူကမွ
သတိရစြာ
လာသတင္းမေပးၾကေတာ့ဘူး။
တစ္နွစ္မွတစ္ခါနွစ္ခါ
၀င္လာတဲ့တမ္းတျခင္းမွာ
ညွင္းည့ံသိမ္ေမြ.
အတိတ္ရဲ.တစ္ေန.ကလို
ခါးရွျခင္းေတြမရိွၿပီ။
ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ
အရင္ကလို
ခ်ိဳျမပူေႏြးျခင္းမ်ား
ခံစားလို.မရၿပီလား။
ေဟာဒီလိုၿပီဆံုးျခင္းမွာ
တစ္ခါက
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုပဲ
ေအးခဲစြာၿငိမ္သက္
အတိမ္အနက္မဲ့ဘ၀လို
ျဖစ္ရၿပီလား။
ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ပမာ
ကန္.လန္.ကာအခ်
ျပခဲ့တဲ့ဇာတ္
ဇာတ္ေဆာင္ေရာ ပရိသတ္ပါ
ေမ့တတ္ေနၿပီလား။
နန္းက်ဘုရင္တစ္ပါးလို
ဘုရင္သစ္ဆီသြားတဲ့လမ္းေဘးက
ဟိုနန္းေတာ္ကိုေတြးေတြးၿပီး
ေငးေနရၿပီလား။
နုပ်ိဳျခင္းသက္သက္ကိုသာ
ရက္စက္စြာၿဖိဳခ်
ငါက်ခဲ့တဲ့ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ
အမွတ္ထားစရာ ဘာက်န္ပါလိမ့္။
အဲဒီလို
အဓိပၸါယ္မဲ့ျဖစ္ပ်က္ျခင္းလို.
မင္းနဲ.ငါေတြးတတ္ခဲ့ရင္
ျဖစ္စဥ္ကိုတြန္းလွန္
ကံၾကမၼာကို ျငင္းၾကမိမယ္ေပါ့။
အကုန္လံုး
ၿပီးဆံုးလို.
ေျပာင္းလဲသြားၿပီေကာ။
အခုေတာ့
ဘယ္သင္းကမွ ငါ့ကို
ပူေႏြးလွဳိက္ဖိုေအာင္
မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ဥေပကၡာေတာ့
မဟုတ္ပါေလဘူး။
ရူးမတတ္ေၾကာက္တတ္ေပမယ့္
ပါးခ်ပ္တတ္ပါမ်ားတဲ့ျမင္းလို
ခံတြင္းမွာ အသားမာတက္
ေအးစက္ခဲ့ၿပီေလ။
ေႏြဦးျမင္ခိုက္မွာ
လွိဳက္ေမာတတ္တဲ့အရြယ္ကေန
ေႏြျပင္းျပင္းမွာ
ခရီးျပင္းနွင္ခဲ့ရတဲ့
ကႏာၱရကုန္သည္ပါ
ငါပဲေပါ့။
ပူျပင္းျခင္းရဲ.တစ္ေနရာ
ေအးၿငိမ္းရာရိွမွာပါ
ဒါေပမယ့္
လိုက္ရွာလိုက္ရင္
ငါသြားမယ့္အရပ္
မ်က္ခ်ည္ျပတ္ရမွာပဲ။
ကံၾကမၼာရဲ.လက္ကို
ငါ့ဇက္ႀကိဳးပံုေပးလိုက္ပါတယ္
တကယ္တန္းမွာ
မာနဆိုတာကလည္း
နည္းနည္းမွ အသံုးမက်ပါဘူး။
ဘယ္သူ
ျမတ္နိုးစြာရိုက်ိဳးဘူးပါသလဲ
ငါတို.နဲ. ငါတို.ၾကားမွာ
မာနေတြျခားခဲ့ၿပီေပါ့။
မင္းတစ္ေယာက္
ဘယ္၀န္ကိုထမ္းၿပီး
ဘယ္လမ္းကိုေလ်ာက္ေနၿပီလဲ
သိလည္းမသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ရိွပါေစေတာ့ကြယ္
ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ.အ၀မွာ
ျဖဴလြလြပန္းေတြ
ေ၀ေနၾကဦးမွာပါ။
ဒီေတာ့
ပြင့္တဲ့ပန္းေတြလည္းပြင့္ပါေစ
ေၾကြတဲ့ပန္းေတြလည္းေၾကြပါေစ
ေ၀ျခင္းေၾကြျခင္းဟာ
ငါတို.နဲ.မဆိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ေျမပံုတြင္းနက္နက္မွာ
ၿငိမ္သက္ရမယ့္ကာလေတြမွာ
ငါတို.နဲ.မသက္ဆိုင္တဲ့ပန္းေတြ
သူ.လမ္းမွာသူပြင့္ပါေစေတာ့။
သက္ဆိုင္တယ္လို.ထင္တဲ့
ကာလေတြကိုလည္း
ရင္ထဲမွာမပ်က္မစီး
အထီးက်န္က်န္ရိွေစေတာ့။
ျမင္ရတဲ့အရာ မျမင္ရတဲ့အရာ
ငါတို.ယံုၾကည္ျခင္းေတြ
စီးေမ်ာရင္းသာ
လိွဳက္ဖိုေမာခဲ့တာ ၾကာပါၿပီေလ။
သူတို.ကိုလည္း
ငါလႊတ္လိုက္ပါၿပီ
သြားပါေစ………….
သြား ပါ ေစ
သြား ပါ ေစ ေတာ့။ ။
No comments:
Post a Comment