ဘုစုခရုမ်ားႏွင့္ ကဗ်ာေရးျခင္း

ေလထဲမွာလႊင့္၊နာေရးတဲ့ကဗ်ာဆိုတာ ငါေရးတဲ့ကဗ်ာလို.ကေလးဂ်ကားမပီသလိုေျပာတာ။ဆရာႀကီးမ်ားလက္ခုပ္တီးပါ၊ အဆင္မေျပဘူး၊ဒါေပမယ့္လက္ခုပ္သံၾကားခ်င္တယ္၊ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္၊ကေလးလိုဆိုခ်င္ရင္ ကေလးစိတ္ေမြးရံုနဲ့ရတယ္၊နီတို.ေရးမွကဗ်ာ၊ဟုတ္တယ္၊ကိုဟံလင္းရဲ့မိသားစုႀကိဳက္တယ္၊နီေရးရင္လည္းကဗ်ာ၊နာေရးရင္ အေပါႀကီး၊ကာရန္ပါရင္အေပါႀကီး၊မင္းသု၀ဏ္ေၾကာင္းေျပာမိတာအေပါႀကီး၊ ကေလးေတြလာၾက၊ကေလးကဗ်ာေလးေတြေရးၾကစို.၊ သူတို.ဘာသာေနပါေစ၊ေဗာ္လတဲယားတဲ့၊ဂၽြိဳက္စ္တဲ့၊နီတို.မတိဘူးလား၊ခုေခတ္က အဲဒါေတြေရးမွကဗ်ာဆရာ၊ပိုင္းစစိတ္မႊာျခင္းသိလား၊ ဗဟိုခ်က္မ်ားစြာရိွျခင္း၊ဗဟိုခ်က္ေပ်ာက္ေနျခင္း၊ ဟိုကေလးၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေလ၊ဖရက္ဂမန္ေတးရွင္းသိလား၊ က်ဴဗစ္ဇင္း၊ဟင္၊နီဘာလို.ကဗ်ာေရးေသးလည္း၊ကဗ်ာဆိုတာဘာလို.ေျပာမိတာငေပါလား၊ ငါးတန္းကေလးလည္းသူ.အသိနဲ.သူဒုကၡသစၥာကိုသိမွာပဲ၊နဲနဲခြင့္လႊတ္မေပးခ်င္ဘူးလား၊ ေတာင္းပန္ေနတာပါ၊ဟိဟိ။ေျပာရတာ အရသာမရိွဘူး ၊ကေလးကဗ်ာေလးေတြနဲ.သူတို.ကစတင္တာမဟုတ္ဘူး။ သူတို.ကိုဘုရားသခင္ကကဗ်ာေရးဖို.လႊတ္လိုက္တာ၊တို.က အေပါႀကီး။ တို.ဘာသာတို. ကေလးကဗ်ာရြတ္ရေအာင္၊အားလံုးလိုက္ဆို၊ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္။ ။