(ငါသည္ အိမ္ရွင္မျဖစ္ႏိုင္ၿပီဆိုလွ်င္
ဧည့္သည္ျဖစ္ပါရေစ
ေရွ.သို. ေျခတစ္လွမ္းပင္
မတက္၀ံ့ၿပီဆိုလွ်င္
ေျခတစ္လွမ္း ဆုတ္ပါရေစ)
စကားဆိုခက္
ၾကားလိုလ်က္ႏွင့္
သို၀ွက္ေမးခြန္း
အစြန္းေရာက္စိတ္
အေမွာင္ရိပ္၌
စိတ္မိုက္မွားေသာလူျဖစ္မည္။
ပန္းေတြပြင့္ဖူး
ရင္ခြင္ဦးတြင္
ၾကည္နဴးခဲ့ျခင္း
မွားယြင္းအတိတ္
တံခါးပိတ္၍
တိတ္ဆိတ္ေရွာင္ပုန္းရဦးမည္။
မပီ၀ိုး၀ါး
မ်က္လံုးမ်ားငို
လွဳပ္ရွားရင္ခြင္
ျပန္မျမင္လို
ရင္ခြင္အိုမွာ
ၿမိဳလက္စႏွင့္ၿမိဳသိပ္မည္။
ျမဴေတြရစ္သန္း
အေမွာင္လႊမ္းသည့္
ေတာင္တန္းဟိုဘက္
မွဳန္ရီျပာေသာ
ကမာၻပ်က္သို.
ႏွဳတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားေတာ့မည္။
ျပန္ဆံုခြင့္လွ်င္မရိွၿပီ။
ႏွလံုးသားမဲ့ ခရီးသည္။ ။
No comments:
Post a Comment