အာဏာလႊမ္းမိုး၊ ဆင့္ကာႀကိဳးလွ်င္

'သင္းတို. အႀကံက သိသာလြန္းသကြယ္'

ဓည၀တီၿမိဳ.၀န္ မဟာမင္းႀကီးေက်ာ္စြာ၏ မ်က္ႏွာသည္ မွဳန္ရီတင္းမာေနသည္။ ကြပ္ပ်စ္ ေအာက္ေျမျပင္၀ယ္ ဒူးတုတ္ခစားေနေသာ ဗိုလ္ေမာင္ေအးႏွင့္ ေမာင္ေတာတို. ေခါင္းပို၍ လွ်ိဳးသြားသည္။ ဗိုလ္ေမာင္ေအးမွ မရဲတရဲျဖင့္

'မင္းႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး……'

စကားမဆံုးမွီ မင္းႀကီးမွ လက္ကာျပသည္။

'ငါသိတယ္။ ေမာင္မင္းတို.မွာအျပစ္မရိွ။ မင္းတို.ကို ရွင္မျဖဴကၽြန္း အေစာင့္အျဖစ္ငါခ်ထားခဲ့တယ္၊ ညအခ်ိန္မွာ ကပ္လာတဲ့ စပါးေလွကို မင္းတို. သံုးႀကိမ္ ေအာ္ေမးခဲ့တယ္၊ မေျဖပဲ ဆက္ခ်ဥ္းကပ္လာလို. ေသနတ္ပစ္ေဖာက္ဟန္.တားခဲ့တယ္။ သင္းတို. ခုခံလို. ဆားျပင္ရြာသား ေဂါင္ေဆာက္ေကေသတယ္။ ဒီကိစၥမွာ မင္းတို.အလြန္မရိွ။ ခက္တာက သင္းတို.က ကုလားျဖဴေတြကို သြားေရာက္တိုင္ခဲ့တယ္။ က်န္တာ ရွင္းေအာင္ ေမာင္မင္းဆက္တင္။ ေမာင္ေအး…'

'မွန္ပါ။ ကုလားျဖဴတပ္မွဴး ေရာဘတ္ဆန္ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ. ရွင္မျဖဴကၽြန္းကို လာေရာက္သိမ္းပိုက္ဖို.အႀကံနဲ. လာခဲ့တဲ့ ဆူပရာမာဒို၀ီရဲ.တပ္ခြဲနဲ. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို. ကၽြန္းေစာင့္တပ္တို. တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္မင္းႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို. အမွဳ ေတာ္ကို ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ထမ္းရြက္ခဲ့လို. မ်က္ႏွာျဖဴကုလားေတြဘက္က ဂ်မဒါ ဟာရီဆင္းအပါအ၀င္ သံု.လူ ဆယ္ေယာက္ကို မင္းႀကီးဆီကို ပို.အပ္ခဲ့ပါတယ္'

မဟာမင္းႀကီးေက်ာ္စြာ ကြပ္ပ်စ္ကို ျဖန္းကနဲ ပုတ္ခတ္သည္။

'အဲသဟာ ေျပာတာပ ေမာင္ေအးငယ္။ သင္းတို.က အခု ရွင္မျဖဴကၽြန္းဟာ ရခိုင္ဘုရင္ကို တို.မ်ား ယခင္ ဗဒံုမင္းၾတား လက္ထက္ကတည္းက သူရို.ကို ေပးခဲ့ၿပီးသားေျပာေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ လည္ဆယ္လွည့္ဖ်ားေနတာမွန္း အသိသာခ်ည္းပ'

ဗိုလ္ေမာင္ေအး အံႀကိတ္သည္။

' ဗဒံုမင္းၾတား ရခိုင္ေဒသကို သိမ္းပိုက္ကတည္းက ရွင္မျဖဴကၽြန္းဟာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို. အပိုင္ျဖစ္ခဲ့တာပါမင္းႀကီး၊ သင္းတို.က အႀကံတူ ေနာက္လူ သာစၿမဲလုပ္ေနတာပ၊ မင္းႀကီး အမိန္.ေတာ္သာ ခ်လိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို. …….'

မင္းႀကီးေခါင္းကို ေလးပင္စြာ ခါယမ္းသည္။ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၿငိမ္ေသာ္လည္း ညိွဳးေလ်ာ္သည္။

'သင္းတို.ရည္ရြယ္ခ်က္က သည္ကၽြန္းတင္မကဘူး ငါ့လူတို.၊ ရည္ရြယ္ရင္းက ရန္စရံုသာျဖစ္တယ္။ တို.မ်ားမွာ ဆုတ္လည္းစူး၊စားလည္းရူး ျဖစ္ေနရတယ္။ တို.တေတြ ၿငိမ္ေနတာ လူေရးညံ့လို.မဟုတ္။ နိုင္ငံႏွစ္နိုင္ငံၾကားက စစ္ပြဲစတင္တဲ့ တရားခံအျဖစ္ မျဖစ္လိုဘူးကြယ္။ သို.ေပမယ့္……'

မင္းႀကီးမ်က္လံုးမ်ားအေ၀းဆီ ေငးသည္။ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ဓည၀တီၿမိဳ.ကိုေက်ာ္၍ ရတနာပူရေနျပည္ေတာ္ဆီသို. လွမ္း၍ တိုင္တည္ေနဟန္။

'ရွင္မျဖဴကၽြန္းဟာ ျမန္မာပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာရမယ္။ စစ္တေကာင္းကို အရာရိွတစ္ေယာက္ ေစလႊတ္ၿပီး အတည္ျပဳေစရမယ္။ ရမယ္မထင္ေပမယ့္……..'

အေ၀းဆီမွ စစ္ပြဲစည္သံၾကားလာရသလို ထင္ရေလသည္။

+++++++++++++++++++++

စစ္သည္စာဆိုမင္းႀကီး၏ မ်က္ႏွာေတာ္၀ယ္ ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္မူ စစ္သည္ေတာ္စိတ္က လႊမ္းမိုးေနဟန္ရိွသည္။ ဓည၀တီၿမိဳ.၀န္စံအိမ္ ခန္းမက်ယ္သို. ေရာက္မဆိုက္၀ယ္ အစည္းအေ၀းေခၚသည္။ ေနျပည္ေတာ္မွ ပင္ပန္းတႀကီး လာခဲ့ရေသာ္လည္း အမွဳေတာ္ကိုသာ အာရံုစိုက္ေနဟန္ရိွသည္။ စစ္ကဲစစ္မွဴးမ်ားေရွ.၀ယ္ ဓည၀တီၿမိဳ.၀န္ကို ျပစ္တင္ေမာင္းမဲသည္။ သို.ေသာ္ ေမာင္းမဲေနဟန္ထက္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနဟန္သာ ပိုေနသည္။

'ဖမ္းထားတဲ့ သူရို.လူေတြ ခ်က္ခ်ဥ္းလႊတ္ေပးလိုက္၊ သည္အေရးက ေမာင္မင္းအေရးမဟုတ္ဘူး'

ျမ၀တီမင္းႀကီး၏ မ်က္နွာကို ဓည၀တီၿမိဳ.၀န္ နားမလည္နိုင္စြာၾကည့္မိသည္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ေနျပည္ေတာ္သို. အလံုးစံု အစီရင္ခဲ့ခဲ့သည္။ တမင္သက္သက္ ရန္စေစာ္ကားလာေသာ ကုလားျဖဴမ်ားအား အညံ့ခံရေတာ့မည္ေလာ။

'မင္းႀကီး၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ေလ်ွာက္တင္ပါရေစ'

ၿမိဳ.၀န္အသံသည္ မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္တုန္ခါေနသည္။ ျမ၀တီမင္းႀကီး ေခါင္းခါသည္။

'ေမာင္မင္း အေရးမဟုတ္ဘူးလို. က်ဳပ္ေျပာေနတယ္…'

တည္ၿငိမ္လြန္းေသာ စာဆိုစစ္ကဲႀကီး၏ မ်က္ႏွာ၀ယ္ ၿပံဳးရိပ္မဆိုစေလာက္သမ္းသြားသည္။ ၿပီးမွ တစ္လံုးခ်င္း ေျပာသည္။

'မင္းႀကီး မဟာဗႏၶဳလ မၾကာခင္ လိုက္လာလိမ့္မယ္'

++++++++++++++

ညသည္ ေအးစက္ေနသည္။ ကမ္းေျခဆီသို. တလိမ့္လိမ့္ေျပး၀င္သြားေသာ လွိဳင္းတို.၏ ရိုက္ပုတ္သံကို ေလွလွ်င္မ်ားဆီမွ သဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ မွဳန္မွဳန္သက္သက္ က်လာေသာ မိုးဖြဲမ်ားသည္ စစ္သည္ေတာ္တို.၏ တင္းမာေနေသာ မ်က္နွာေပၚသို. က်လာေနသည္။

ေလွတို. တရိပ္ရိပ္ျဖင့္ ရွင္မျဖဴကၽြန္း၏ ေလွဆိပ္ဆီသို. ကပ္လာသည္။ အားလံုးေသာ စစ္သည္ေတာ္တို.သည္ ကၽြန္းခံတပ္ထိပ္ဆီသို. အံႀကိတ္ရင္း ေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည္။ အလံရိွေနသည္။ ကုလားျဖဴအလံ၊ တိုင္းတပါးအလံ၊ ကိုယ့္ေျမေပၚတြင္ မအပ္မရာရိွေနေသာ တိုင္းတပါးသားကုလားျဖဴတို.၏ အလံ။ ေသြးတို. ပြက္ပြက္ထလာၾကေပၿပီ။

အမွဳေတာ္မေအာင္လွ်င္ ျပန္မလာၾကနဲ.ဟု မင္းႀကီးက မွာလိုက္သည္။ ရာသီဥတု ဆိုး၀ါးသျဖင့္ ရွင္မျဖဴကၽြန္းမွ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾကသည္။ သင္းတို.ကိုေၾကာက္၍ မဟုတ္ေၾကာင္း ယခုမၾကာ သင္းတို. သိေစရမည္။

တို.ေျမေပၚမွာ ကုလားျဖဴေတြေရာက္ေနသည္။ ကုလားျဖဴကၽြန္ေတြေရာက္ေနသည္။ သင္းတို.သည္သူတပါးေျမကို မတရားလိုခ်င္ေနၾကသည္။ သင္းတို. ပိုင္ဆိုင္ရမည္မွာ ေသမင္းမွတပါး အျခားမရိွေၾကာင္းသိေစရမည္။

ဓားရိုးမ်ားကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္၊ တိတ္ဆိတ္ေသာေျခလွမ္းမ်ားသည္ သင္းတို.ခံတပ္ကို ၀ိုင္းမိၾကေလသည္။ ညသည္ ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ တပ္မွဴးသည္ အနီးတစ္၀ိုက္ရိွတပ္သားမ်ားကို လွည့္၍ အကဲခတ္လိုက္သည္။ တလက္လက္ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ား၀ယ္ အေၾကာက္တရားကိုမေတြ.ရ၊ အာရံုစူးစိုက္ေဇာျဖင့္ ၀င္းလက္ေနသည္ကိုသာေတြ.ရသည္။

တပ္မွဴးသည္ ေက်နပ္တင္းမာစြာၿပံဳးလိုက္ရင္း ဓားလြတ္ကို ေလထဲသို.ေျမွာက္လိုက္သည္။ ၾကယ္ေရာင္၊တိမ္ေရာမိွန္မွိန္၏ ေအာက္၀ယ္ လက္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဓားလြတ္ကို ျပန္အခ်၊ ၀မ္းေခါင္းသံႀကီးျဖင့္ ႀကံဳး၀ါးသံ၊

ညသည္ ေသြးပြက္ပြက္ေ၀ၿပီတည္း။

++++++++++++

၁၈၂၄ မတ္လ ၁၉ရက္ေန.တြင္ ရွင္မျဖဴကၽြန္း တြင္ ျမန္မာေဒါင္းအလံ ျပန္လည္လႊင့္ထူနိုင္ခဲ့သည္။ ေမ ၁၆တြင္ ပန္း၀ါတိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ၁၈၂၅ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန.တြင္ ဓနဳျဖဴတြင္ မင္းႀကီး မဟာ ဗႏၶဳလ က်ဆံုးခဲ့သည္။ ၁၈၂၆ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၄ တြင္ ရႏၱပိုရြာတြင္ စစ္ေျပၿငိမ္းေရး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုကာ တိုင္းျပည္တစ္၀က္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္သို. ေရာက္ရိွခဲ့ရေလသည္။

+++++++++

ဓည၀တီၿမိဳ.၀န္သည္ အံႀကိတ္လိုက္သည္။ မင္းႀကီးမဟာဗႏၶဳလ မရိွၿပီ၊ တိုင္းျပည္တစ္၀က္လည္း ကုလားျဖဴလက္ေအာက္ ေရာက္ခဲ့ရၿပီ။ ေညာင္ပင္မွေညာင္ေစ့သည္ အရြယ္ငယ္သည္ဟူ၍ ေပါက္ကာစ၀ယ္ မရွင္းလင္း မဖယ္ရွားမိသည္ ျဖစ္အံ့။ ေညာင္ျမစ္တစ္စ ကုတ္တြယ္မိရံုႏွင့္ အေဆာက္အဦး တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးယိုယြင္းေစတတ္မွန္း မိမိတို. မသိ၍ မဟုတ္။ မိမိတို. ေျမေပၚ၀ယ္ တစ္စထက္တစ္စ ေျခခ်ဖို. အႀကံကိုလည္း မသိ၍ မဟုတ္။

နန္းတြင္း၀ယ္ ကိုယ့္ အုပ္စုျဖင့္ကိုယ္ ေနရာယူေရးႀကိဳးပမ္းေနမွဳမ်ားကိုလည္း ၾကားသိရ၏။ ႏြားကြဲလွ်င္က်ားဆြဲတတ္၏ ဟူေသာ သေဘာကို ယခုမွေျပာလွ်င္လည္း မွီေတာ့မည္မဟုတ္။

ယခုေတာ့ တိုင္းျပည္တစ္၀က္ တစ္ပါးလက္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ ထိုကဲ့သို. နန္းတြင္းေနရာလုပြဲမ်ား ထပ္မံ ျဖစ္ေနလွ်င္လည္း တိုင္းျပည္လံုးလံုးဆံုးရွံဳးဖို.ရန္ မေ၀းေတာ့ေၾကာင္း မဟာမင္းႀကီးေက်ာ္စြာ ေတြးေနမိသည္။ ယခုေတာ့ ေရႊနန္းေတာ္မွ လူတစ္စုထံ သူလွမ္းေျပာခ်င္ေနေသာ စကားတစ္ခြန္း ရိွေနေလသည္။

တိုင္းျပည္သူတပါးလက္ေအာက္ေရာက္သြားလွ်င္ သူတို.တမ္းတမ္းစြဲ မက္ေမာေနေသာ အာဏာသည္ ဘာအဓိပၸါယ္မ်ား ရိွပါဦးမည္နည္း။ ေအာ္……..ဘာအဓိပၸါယ္ဆိုသည္မ်ား ရိွေနပါလိမ့္ဦးေတာ့မည္တည္း။

------------သကၠမိုးညိဳ (၁၁.၆. ၂၀၁၂)---------------